Joan Manuel Serrat’s lied “Mediterráneo” is uitgegroeid tot een icoon van de Spaanse muziek sinds het werd uitgebracht in 1971. Het nummer, dat ook de titeltrack is van het gelijknamige album, spreekt over de verbondenheid van Serrat met de Middellandse Zee, die hij beschouwt als zijn thuis.

“Mediterráneo” wordt door velen gezien als een liefdesbrief aan de Middellandse Zee en het beste Spaanse lied aller tijden. In het lied beschrijft Serrat de zee als een tijdloze getuige van menselijke geschiedenis en cultuur, die zowel vreugde als tragedie heeft gezien. De tekst spreekt over vrijheid, avontuur, en de zoektocht naar betekenis, elementen die sterk resoneren bij luisteraars over de hele wereld.

Het album ‘Mediterráneo’ werd in 1971 uitgebracht en ontving wijdverspreide kritische bijval, zowel in Spanje als daarbuiten. Het titelnummer werd al snel een cultureel symbool en wordt vaak beschouwd als Serrat’s signature song.

De carrière van Serrat werd gekenmerkt door zijn politieke standpunten; vooral zijn openlijke steun voor de Catalaanse taal en cultuur tijdens het Franco-regime in Spanje. In 1968 trok hij zich terug uit het Eurovisiesongfestival omdat hem niet toegestaan werd in het Catalaans te zingen, wat zijn reputatie als politiek activist versterkte. Hoewel “Mediterráneo” zelf niet controversieel is, heeft de politieke betrokkenheid van Serrat bijgedragen aan de diepte en het bereik van zijn muziek.

In 2019 werd “Mediterráneo” door de Spaanse krant El País uitgeroepen tot het beste Spaanse lied aller tijden. Dit weerspiegelt niet alleen de kwaliteit van het nummer, maar ook hoe diep het resoneert bij de Spaanse en Catalaanse cultuur. Het blijft invloedrijk, niet alleen als muziekstuk, maar ook als een politiek en cultureel statement.

Spaanse tekst en Nederlandse vertaling

Quizá porque mi niñez sigue jugando en tu playa,
y escondido tras las cañas duerme mi primer amor,
llevo tu luz y tu olor por dondequiera que vaya,
y amontonado en tu arena guardo amor, juegos y penas.

Misschien omdat mijn kindertijd nog steeds speelt op je strand,
en verborgen achter de rieten slaapt mijn eerste liefde,
draag ik je licht en je geur waar ik ook ga,
en opgehoopt in je zand bewaar ik liefde, spelletjes en verdriet.

Yo, que en la piel tengo el sabor amargo del llanto eterno,
que han vertido en ti cien pueblos de Algeciras a Estambul,
para que pintes de azul sus largas noches de invierno.
A fuerza de desventuras, tu alma es profunda y oscura.

Ik, die op mijn huid de bittere smaak van eeuwig huilen draag,
die honderd volkeren van Algeciras tot Istanbul in jou hebben vergoten,
zodat je hun lange winternachten blauw kunt schilderen.
Door tegenspoed is je ziel diep en duister geworden.

A tus atardeceres rojos se acostumbraron mis ojos,
como el recodo al camino,
soy cantor, soy embustero, me gusta el juego y el vino,
tengo alma de marinero,
¿qué le voy a hacer, si yo nací en el Mediterráneo?

Mijn ogen zijn gewend geraakt aan je rode zonsondergangen,
zoals de bocht aan de weg,
ik ben zanger, ik ben een leugenaar, ik houd van het spel en de wijn,
ik heb de ziel van een zeeman,
wat kan ik eraan doen, ik ben geboren aan de Middellandse Zee?

Nací en el Mediterráneo.
Y te acercas, y te vas después de besar mi aldea.
Jugando con la marea te vas, pensando en volver.
Eres como una mujer perfumada de brea,
que se añora y que se quiere que se conoce y se teme.

Ik ben geboren aan de Middellandse Zee.
En je komt dichtbij, en dan ga je weg nadat je mijn dorp hebt gekust.
Spelend met het getij ga je weg, denkend aan terugkomen.
Je bent als een vrouw, geparfumeerd met pek,
die wordt gemist en die wordt gewild, die wordt gekend en gevreesd.

Ay, si un día para mi mal viene a buscarme la parca,
empujad al mar mi barca con un levante otoñal
y dejad que el temporal desguace sus alas blancas.
Y a mí enterradme sin duelo entre la playa y el cielo…

Ach, als op een dag, tot mijn ongeluk, de dood mij komt halen,
duw mijn boot de zee op met een herfstige oostenwind
en laat de storm haar witte vleugels slopen.
En begraaf mij zonder rouw tussen het strand en de hemel…

En la ladera de un monte, más alto que el horizonte.
Quiero tener buena vista.
Mi cuerpo será camino, le daré verde a los pinos
y amarillo a la genista…
Cerca del mar. Porque yo nací en el Mediterráneo.

Op de helling van een berg, hoger dan de horizon.
Ik wil een goed uitzicht hebben.
Mijn lichaam zal een pad zijn, ik zal de dennen groen maken
en de brem geel…
Dicht bij de zee. Want ik ben geboren aan de Middellandse Zee.