De afgelopen jaren is het steeds gebruikelijker geworden om woningen voor toerisme te verhuren, wat in veel gemeenten voor verschillende problemen heeft gezorgd. Een recente stap van de gemeente El Campello aan de Costa Blanca is het tijdelijk stopzetten van vergunningen voor toeristenwoningen in bepaalde vastgoedsoorten.

Vergunningen spelen een cruciale rol in de discussie over toeristenwoningen. In veel gemeenten, waaronder El Campello, is het verkrijgen van een vergunning voor het verhuren van woningen aan toeristen geen eenvoudige zaak. De gemeentelijke regelgeving en het beleid rond deze vergunningen zijn ontworpen om een evenwicht te creëren tussen de behoeften van bewoners en toeristen.

Het volledige gemeentebestuur van El Campello heeft donderdag besloten om de procedure voor het verstrekken van gemeentelijke rapporten over de geschiktheid van “viviendas de uso turístico” in appartementencomplexen (met commerciële ruimtes) en eengezins- of geschakelde woningen met gemeenschappelijke ruimtes of verticale splitsing een jaar stop te zetten.

In de afgelopen jaren hebben is er een flinke verschuiving van gewone woningen naar toeristische accommodaties. Dit heeft een negatieve invloed gehad op de kwaliteit van de stadsomgeving en maakt het lastiger om betaalbare huisvesting te vinden.

Door deze situatie hebben de gemeenten besloten actie te ondernemen en naar oplossingen te zoeken voor de problemen. Dit heeft geleid tot een duidelijke wetgeving die hen ondersteunt bij het maken van stadsplannen, zodat het recht op wonen en de kwaliteit van de stedelijke omgeving in harmonie blijven met toeristische accommodaties.

De groei van toeristische woningen heeft de regionale overheid Generalitat Valenciana in 2018 doen besluiten een wet in te voeren. Deze wet stelde onder andere dat je voor een vergunning een goedkeuring van de gemeente nodig had. Toch bleek deze regeling niet volledig succesvol. De rechterlijke macht zag toeristische accommodaties namelijk als een tweede lijn bestemming vanuit een stedenbouwkundig oogpunt, en niet als woonruimte. Dit resulteerde vaak in negatieve rapporten over de stedenbouwkundige geschiktheid, vooral wanneer het bestemmingsplan dit niet toeliet.