Elk jaar op 1 februari wordt de Wereld Galgo Dag gehouden, een datum die samenvalt met het einde van het hazen-jachtseizoen met galgo’s in grote delen van Spanje. In plaats van een feestdag is deze dag een moment van reflectie en actie geworden vanwege de kwetsbare situatie waarin deze honden zich bevinden.
Volgens de Spaanse Partij voor de Dieren PACMA worden ieder jaar meer dan 50.000 galgo’s, podenco’s en andere jachthonden in de steek gelaten of gedood na het jachtseizoen, dat loopt van de vierde zondag van oktober tot de vierde zondag van januari. Daarom noemen dierenwelzijnsactivisten februari de ‘maand van de angst’ voor Spaanse galgo’s, die het slechte jachtpraktijken met honden in het land symboliseren.
Spanje is het enige land in de Europese Unie waar de jacht in open veld met galgo’s is toegestaan, een praktijk waarbij deze honden worden gebruikt om prooien te achtervolgen en te vangen. Terwijl deze activiteit in andere Europese landen verboden is, biedt het Verdrag van Lissabon uitzonderingen voor culturele tradities en praktijken die als onderdeel van het regionale erfgoed worden beschouwd, waardoor deze activiteiten in Spanje kunnen voortbestaan.
De autonome regio’s waar de jacht met galgo’s het diepst geworteld is, zijn Andalusië, Extremadura, Castilla-La Mancha en Castilië en León, regio’s waar ook andere controversiële tradities met dieren in stand worden gehouden.
De Spaanse galgo, bekend als een van de snelste hondenrassen ter wereld, wordt gewaardeerd om zijn prestaties in de jacht. Dit prestige veroordeelt hen echter ook tot een kort en wegwerpbaar leven: veel galgo’s worden gefokt met als enig doel kampioenen in de jacht voort te brengen. Degenen die niet aan de verwachtingen van hun eigenaren voldoen, worden vaak na één of twee seizoenen afgedankt, soms als ze nog maar drie of vier jaar oud zijn.
Volgens het laatste onderzoek van de Fundación Affinity werden in 2023 in Spanje 170.712 honden in de steek gelaten, waarvan 11% na afloop van het jachtseizoen. Ondanks de inspanningen van organisaties om dit probleem zichtbaar te maken, kunnen de werkelijke cijfers veel hoger zijn vanwege de exemplaren die niet in de statistieken worden opgenomen.
De inwerkingtreding van de Wet op Dierenwelzijn 7/2023 betekende een vooruitgang in de dierenbescherming, maar sloot jachthonden en andere soorten die bij de jacht worden gebruikt, uit. Deze uitzondering leidde tot sterke afkeuring van burgers en dierenrechtenorganisaties, die kritiek uitten op de uitsluiting van deze dieren van de beschermende maatregelen in de wet.
In 2024 demonstreerden duizenden mensen in 47 Spaanse gemeenten om een einde te eisen aan de jacht met honden en de opname van deze dieren in de wetgeving. Collectieven zoals SOS Galgos lanceerden provocerende campagnes, zoals ‘Nos cag*mos en la ley 7/2023′, om het lijden van jachtgalgo’s zichtbaar te maken.
Meer dan 2500 organisaties in Spanje werken onvermoeibaar om de achtergelaten galgo’s te redden, te rehabiliteren en een thuis voor hen te vinden. Echter, het hoge aantal gevallen overtreft ruimschoots de capaciteit van deze organisaties, die afhankelijk zijn van donaties en vrijwilligerswerk.
Sinds 2010 organiseert het platform NAC (No a la Caza) jaarlijks in februari demonstraties, die inmiddels internationale schaal hebben bereikt. Hun doel is om de jacht in al haar vormen te beëindigen en bewustwording te creëren over de wreedheid die inherent is aan deze praktijk.
