INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Wie wist dat Tarifa het meest Zuidelijke puntje is van het Iberisch schiereiland, mag nu eens luid gillen. Bravo! Want bij mij zou het stil gebleven zijn. Met zijn eerder Arabisch klinkende naam had ik me misschien laten verleiden tot een Noordafrikaans land. Fout dus. Maar begrip voor de verwarring, want de naam verwijst wel degelijk naar de Moren. Meer bepaald naar de Berbergeneraal Tarik die als eerste verantwoordelijk was voor de aanval op Spanje. Een heerszuchtig baasje dus, die Tarik…
Rustig een boekje lezen op het strand van Tarifa zit er niet in. Kitesurfen daarentegen kan je naar hartelust en dit maar liefst driehonderd dagen per jaar. Lees: het waait er dus heel vaak en heel hard. Niet voor niets spreekt men van “Tarifa windcapital”. Zijn ligging tussen twee zeeën creeërt een soort van tunneleffect in de Straat van Gibraltar die de twee oceanen met elkaar verbindt. De wind heeft vrij spel en blaast er van de ene zee naar de andere. Wat verderop langs de kade op weg naar ‘Centro de Interpretación’van het eilandje van Tarifa zie je trouwens twee prachtig smeedijzeren borden met daarop links ‘El Mar Mediterráneo’ en rechts ‘El Océano Atlántico’ waar iedereen naast wil op de foto. Mocht je bovendien een uitzonderlijk brede spreidstand in huis hebben, dan kan je hier met beide voeten in beide oceanen staan…
Net om de aanwezigheid van deze harde wind, verbaast het dus niet dat Tarifa zijn surfers verwelkomt en wanneer je hier nog maar even ronddwaalt, dan valt je meteen die surfersvibe op. Jonge mannen met zongebruinde huiden en warrige haren van het zilte water, vrouwen in strakke wetsuites gehesen, overal merken zoals O’Neill, Ripcurl en konsoorten in het straatbeeld en op haast elke hoek van de straat loop je wel ergens tegen een oud Volkswagenbusje aan, surfboard op het dak, want die dingen passen nu eenmaal niet in een krappe campervan. De vele zaken in het nieuwe centrum die surfartikelen aanbieden doen vast gouden zaken. Maar ook de vaak kleinere winkeltjes zijn minstens even leuk om even binnen te stappen. Hier kan je terecht voor een prachtig beschilderd surfboard, een mini-exemplaartje dat wél in je camper past om bijvoorbeeld aan je achteruitkijkspiegel op te hangen.
Eenmaal in het oude centrum zie je dat niet alleen de naam Tarifa aan Marokko doet denken, maar ook die witte laagbouw met zijn typische huizen, de zeer smalle steegjes, de vele coffeeshops en trendy restaurantjes met een uiterst gevarieerde keuken stralen Marokko uit.
Hippe tweedehandswinkeltjes waar we graag eens binnenlopen, dromenvangers tegen het plafond, de geur van smeulende wierookstaafjes. De eigenares zittend op een krukje, de rastakrullen in een knotje gebonden, draagt veelal een poefbroek met batikprint en om haar voeten de obligate Birkenstocksloefen. We mogen al eens vervallen in clichés. Ben je in de buurt van ‘la Calle Nuestra Senora de la Luz’, stap dan zeker ook eens binnen bij ‘pastelería La Tarifeña’. Ze verkopen er de lekkerste taarten en Andalusische gebakjes en de goedlachse verkoopster zal je maar al te graag uitvoerig uitleggen wat er allemaal in steekt. Heb je het niet allemaal begrepen, dan doe je maar alsof, smaken doen ze sowieso. In de buurt van de haven bevindt zich trouwens nog een restaurant met dezelfde naam, van dezelfde uitbater, waar je terecht kan voor de betere tajine en een heerlijke couscous.
Na het oude centrum cruisen we de volgende morgen nog even door naar ‘Duna de Valdevaqueros’, een stuk zandwoestijn midden een groene omgeving. Hoe speciaal is dit! Je waant je ergens in en decor van de Sahara waar wind ribbels in de zandduinen heeft getrokken. Je zou je niet verbazen mocht er hier plots een karavaan kamelen voorbij passeren. We maken er een wandeling door de duinen en het is hard werken want je blote voeten zakken minstens twintig centimeter diep in het koele zand. Aan de overkant van de oceaan zien we het bergachtige Marokko liggen op een steenworp. Onze hond Barry is helemaal weg van het diepe zand en hij gaat tekeer alsof hij zich in de sneeuw bevindt.
Even later ronden we ons bezoek af aan Tarifa en de zandduinen van Valdevaqueros en wederom mogen we stellen genoten te hebben van dit meest Zuidelijke puntje van het Iberische schiereiland…
Wie meer wenst te lezen over onze reis door Europa, kan terecht op Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.
