INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Zeven uur in de morgen en de geur van verse pannenkoeken vult onze camper Grace. Als dit geen motivatie is om uit bed te springen. Het springen gaat nog even vlot als de dag ervoor zelfs met een jaartje extra op de teller. Het kaarsje dat ik mocht uitblazen was voor een speciale verjaardag, ééntje die staat voor een halve eeuw. Precies daarom was een attente Colyne al vroeg in de weer achter het kookfornuis. Mijn eerste verjaardag op deze reis. Na het ontbijt dat intussen naar goede gewoonte twee tot zelfs drie keer zoveel tijd inneemt dan vroeger, rijden we alweer iets verder maar wel nog binnen de grenzen van het nog steeds fameuse ‘Parque de las Sierras de Grazalema’. We krijgen maar niet genoeg van haar schoonheid zodat we nog maar eens een keer gaan stappen in de buurt van ‘el Mirador Puerto de las Palomas’, letterlijk de duivenpoort. Al zien we geen enkele duif, enkel wat vale gieren die soms wat dichterbij vliegen en dan weer iets verder weg.
Het is een eenvoudige wandeling, weinig inspannend, maar heel erg belonend. Dit overkomt ons niet vaak, meestal ben je uren onderweg om van dergelijke vergezichten te kunnen genieten. Van bij de start aan de parking op 1184m hoogte staat de wind wel heel erg strak bij een donkere hemel en bij momenten moeten we ons ganse lichaam in de strijd gooien om niet van de berg af gekegeld te worden. Leunen tegen de windstoten in. Maar zolang het droog blijft en met een muts op, vinden we dit nog leuk. Een kwartiertje later breken hier en daar wat zonnestralen door het grijze pak wolken en krijgt de omgeving iets dramatisch over zich heen. Dit zijn dankbare hemels om op foto vast te leggen. Nog wat later zitten we al op het hoogste punt van deze hike, op 1376m en zien we aan de overkant van het meer twee bergtoppen. Hun naam hebben ze niet gestolen, ’Las Tetas de Ramona’, de borstjes van Ramona. We maken een lus langs de andere flank van de middelmatig hoge berg en keren zo terug naar start. We klokken af net binnen het uur, bijna even fit als toen we vertrokken waren.
Het is nog geen tien uur wanneer we een nieuwe verkenning beginnen van alweer een ander plaatsje genaamd ‘Zahara de la Sierra’. Een dorpje dat niet zo veel om het lijf heeft, maar misschien toch zonde zou zijn om het zomaar links te laten liggen wanneer je toch in de buurt bent. Want het gevoel achteraf iets gemist te hebben, is nooit leuk. We treffen enkele gemeentewerkers die in de weer zijn met wat feestmateriaal. Ze lachen ons breed toe wanneer we hen naderen en wensen ons luidop een goedemorgen. Aan het weinige dat ze aan het doen zijn, is het ons niet helemaal duidelijk of het voorbereidingen zijn voor het feest of als het de afbraak betreft. Er wordt vooral meer gelachen dan gewerkt, heb ik de indruk, maar hoe heerlijk is dit allemaal. Het gevoel ergens welkom te zijn, lijkt een constante tijdens deze Spanjereis. We hopen dan ook van harte dat dit zo mag blijven…
Voor meer foto’s of wie inspiratie wil voor een volgende trip in Europa, kan terecht op onze Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.