INTRO: Na bijna drie jaar verbouwen, openen zussen Noëlle, Suzanne en Michelle in oktober 2023 hun gloednieuwe Bed & Breakfast Casa la Vall in het nog authentiek Spaanse dorpje Benialí in de provincie Alicante. Lang kunnen ze er samen echter niet van genieten. Er moet immers opnieuw geld in het laatje worden gebracht. En dus vertrekken Noëlle en Suzanne na een maand alweer naar Zwitserland, voor een winterseizoen in de horeca, terwijl Michelle achterblijft om de Bed & Breakfast langzaam op de kaart te zetten.
Terwijl ik het ene na het andere blad aan het lamineerapparaat voer, laat ik mijn ogen over de woorden glijden. Ons nieuwe ‘zwembadhandboek’, dat door een officieel erkend bedrijf is samengesteld, telt maar liefst zesentwintig pagina’s. Naast de specificaties van ons zwembad en de pomp, de handleiding voor het onderhoud ervan en verschillende bepalingen die volgens de wet getroffen moeten worden, staan er op de een-na-laatste pagina ook verschillende maatregelen die essentieel zijn in het voorkomen van de besmetting van het zwembadwater. Dat acht van de tien maatregelen met ontlasting te maken hebben, verbaast mij niets. De inspectrice, die ons vorige maand voor het eerst een bezoek bracht, drukte mij al op het hart om gasten met darmproblemen, door middel van de zwembadregels, de toegang tot het bad te ontzeggen.
Toen ik mijn moeder erover vertelde, antwoordde zij walgend: “Dat ga je toch niet zo opschrijven?!” “Wat?”, denk ik bij mijzelf. “Gelieve niet in het zwembad te schijten? Of zoiets.” Stiekem moet ik een beetje lachen. “De zin om te zwemmen zou míj spontaan vergaan,” besluit ze. Maar hoewel ik gedurende mijn zoektocht op het internet naar het zwembadbeleid van verschillende instanties deze vermelding inderdaad vaker níet dan wel aantrof, vond ik uiteindelijk ook genoeg voorbeelden die er in zekere zin wel degelijk melding van maakten. Al dan niet voorzien van een plaatje van een urinerende man met een grote rode streep erdoorheen. Terwijl ik het ene na het andere bord voorbij zag komen, dacht ik alleen maar: dat lijkt mij toch vanzelfsprekend? Ik besloot daarom ook voor de middenweg te kiezen. “Niet urineren of defeceren. (Kinderen die nog niet zindelijk zijn alleen in zwemluiers.)” Hoewel wij (met uitzondering van de verhuur aan een grote groep gasten) normaal gesproken geen kleine kinderen toelaten, lijkt mij dit de beste manier om het toch aan onze gasten te communiceren. Voorzien van een afbeelding van een luier en daarmee dus suggererend dat volwassenen zich hier onmogelijk schuldig aan zouden kunnen maken.
En zo geschiedde het. De regels hangen inmiddels al een aantal weken in drie talen op het bord. Een stuk milder dan de regels uit ons net geprinte handboek. Laat kinderen voor het gebruik van het zwembad naar het toilet gaan en las regelmatig pauzes voor een toiletbezoek in. Gebruik luiers die speciaal voor het zwembad gemaakt zijn. Was je handen na een bezoek aan het toilet. Controleer of er geen ontlasting op de huid zit. Maak geen gebruik van het zwembad als je diarree hebt en wacht daarna minimaal twee dagen ter voorkoming van de besmetting van het zwembadwater. Minimaal twee weken als je gediagnosticeerd bent met cryptosporidiose. Nu denkt u wellicht: “Wat?” Ja, dat dacht ik ook.
Maar goed. Nog iets extra’s om mij druk over te maken. Naast mijn zusje Noëlle, die inmiddels door ons al de ‘glaspolitie’ wordt genoemd en iedereen die zich met glaswerk in- of rondom het zwembad durft te vertonen onmiddellijk wegjaagt, solliciteer ik liever niet naar de functie van ‘poeppolitie’. Ik hoop dan ook dat onze gasten de regels zonder morren en knorren naleven. Niet alleen met betrekking tot de hygiëne, maar vooral ook als het aankomt op veiligheid. Dat niemand het in zijn hoofd haalt om in ons kleine zwembad, dat slechts 1.40 diep is, te springen of (nog erger:) te duiken. Maar voor de zekerheid vermeldde ik het toch duidelijk in het reglement. Kinderen altijd onder toezicht. Niet springen. Niet duiken. En – omdat ik de overkoepelende rol van zwembadpolitie ook niet zag zitten – gebruik op eigen risico. Ik hoop dat de kous daarmee af is. Dus klap ik, nadat ik ook de laatste pagina perforeer en bijna compleet door mijn voorraad lamineerhoezen ben, de klapper (voor lezers buiten Limburg: map) met een klap dicht. Tevreden vink ik opnieuw iets van mijn lijstje af. Vergeet de rol van glas-, poep- (netter gezegd “defecatie-“) of overkoepelende zwembadpolitie. In tegenstelling tot deze ongetwijfeld zeer aantrekkelijk klinkende functies, ben ik voor mijn huidige rol – als onze enige echte pennenlikker (gewapend met zowel nietmachine als perforator) – wel degelijk gemaakt. Maar wellicht dat mijn zusje een promotie van glas- naar zwembadpolitie wel ziet zitten?
De drie zussen Noëlle, Suzanne en Michelle zijn een B&B begonnen in Benialí in de provincie Alicante. Casa La Vall is hun droom en na drie jaar verbouwen is de B&B eindelijk klaar om bezoekers te ontvangen. Lees alles over de avonturen van hoofdzakelijk Michelle die ons op de hoogte houdt van wat er allemaal komt kijken bij een B&B in Spanje.