INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
‘Sendero de torros’. Zoek maar niet op internet, je zal al geluk moeten hebben om een wandeling met deze naam te vinden. ‘El sendero Monte San Miguel’, dat wel. Anderhalf uurtje stappen over ruim vijf kilometer. Een leuke wandeling wederom tussen kurkeiken en langs kerkwegels, alleen ontbreekt een kerk om het zo te kunnen definiëren. In plaats daarvan passeren we wel een prachtig domein van een gerenommeerd stierenfokker en we stellen vast dat de dieren die er rondlopen al even prachtig zijn als het domein zelf. Het zijn dan ook dappere beesten met een reputatie. Jammer genoeg wordt hun lot vaak beslecht in één of andere Spaanse arena. Net wanneer wij er langs komen, zien we twee mannen te paard wat imposante stieren begeleiden naar een andere weide en daarbij dient nogal eens geroepen te worden. Indrukwekkend hoe snel die kolossen zijn, ondanks hun omvang. Bij iedere trap voelen we de grond even kort daveren onder onze voeten.
De wandeling op zich is een makkie, maar het is des te meer genieten van het landschap om ons heen. Bovendien is het een lus en dus kan je één van beide kanten uit. Wij startten blijkbaar via de kant waar het ‘t langst proper bleef, want iets voorbij de helft werd het nogal drassig, modderig zelfs waarbij onze schoenen wat dieper zakten dan de bedoeling was. Alleen Barry kon proper blijven, maar daar moest hij nu en dan even voor op de arm. Best praktisch zo’n hond van nauwelijks vijftien kilogram…
Na tussen stieren te hebben vertoefd, zoeken we nog even wat heiligen op. Daarvoor rijden we eerst nog een klein stukje langs een panoramische weg tot in Alájar. Dit kleine dorpje is te verkennen in nauwelijks een halfuurtje en daarom wandelen we nog even verder naar een ‘Ermita’ en een ’mirador’ bovenop de Peña de Arias Montano. Van hieruit heb je namelijk een mooi uitzicht over de daken van zowel bijna ieder huis in het best wel kleine, authentieke dorpje, maar meer ook niet.
‘s Namiddags wordt er nog even aangeklopt aan onze camper. Een oudere man met lange grijze haren staat op de stoep voor de deur. Blijkt dat onze Belgisch nummerplaat voor hem genoeg was om even een praatje te komen slaan. De man is Brusselaar en net als wij al even aan het reizen. Straks wordt hij verwacht in het ecologische dorp hier iets verderop, deelt hij ons mee. Een gesprekje met het dorpshoofd of hoe noem je zo iemand? Een goeroe? Van wat ik allemaal hoor, denk ik nl meteen in de richting van een sekte, een ‘community’. “Hoho, neen, dit is het niet!” Een gemeenschap, dat wel. Net vóór deze ontmoeting waren we al even gaan speuren op het internet nadat we hier heel wat aftandse, oude busjes zagen geparkeerd staan en wat unieke figuren zagen voorbij lopen. Wat bleek, het dorp is enkel te voet bereikbaar. Andersdenkenden, hoe je hen ook noemt, meestal mensen die niet meer kunnen of willen aarden in de hedendaagse maatschappij, zoals onze Brusselaar ons net vertelde. Precies daarom voelt men vaak de drang om zich af te willen scheiden op een afgelegen plaats onder gelijkgestemden. De man met grijze haren lijkt wat nerveus voor de volgende stap in zijn leven en we wensen hem alvast heel veel succes, geluk en plezier onder gelijkgestemden.
Voor meer foto’s of wie inspiratie wil voor een volgende trip in Spanje of elders in Europa, kan terecht op onze (non-profit) Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.