INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Gibraltar, een stukje Brits kroonjuweel op vroeger Spaanse bodem. Afgelopen nacht regende het oude wijven, precies het weertje om een stukje Commonwealth te gaan bezoeken. Maar gelukkig is tegen lunchtijd daar alweer die Spaanse zon, als een rots in de branding die de regen van deze nacht al snel doet vergeten…
De Gibraltar Rock zie je al van ver liggen. Van zover zelfs dat we hem reeds zien schitteren van bij ons toekomstig stekje op zo’n dertig kilometer hiervandaan. Net zoals ook de vele reusachtige vrachtschepen die voor anker liggen vooraleer ze de doorsteek van de Straat van Gibraltar kunnen maken. De smalle zeeëngte waar het water van twee grote oceanen overvloeit van de één in de andere. De scheiding van twee continenten waarbij de afstand op zijn smalste punt slechts iets van zes kilometer zou bedragen. Ik heb het van Wikipedia, Afrika op een steenworp.
Hoe dichter we bij de rots van Gibraltar komen, hoe minder verbaasd we zijn dat deze indrukwekkende kalkrots van zo ver te zien is. Het kolossale ding van steen torent dan ook maar liefst een halve kilometer hoog boven zee uit. Wie de rots op wil om het natuurreservaat te bezoeken, kan dit via de kabelbaan of te voet, mits het betalen van achttien pond. Je hoort het goed, betalen doe je hier met ponden, weliswaar Gibraltarese ponden (GIP), een munt die gekoppeld is aan het pond Sterling (GBP) maar evengoed kan je uit de voeten met de Euro.
Eénmaal bovenop de rots maak je er kennis met de voormalige Noord-Afrikaanse aapjes die pakweg drie eeuwen geleden werden ingevoerd door Britse zeevaartlieden. De aapjes laten wij met rust of is het andersom? Allemaal zagen we weleens een aap ervandoor gaan met een pet die kort daarvoor nog op het hoofd stond van een toerist die wat te enthousiast met een stukje banaan voor zijn neus stond te zwaaien. Alles voor de geslaagde foto, niet?
Dan rijst de vraag of Gibraltar op vandaag nog steeds Brits of Spaans lijkt te zijn. Het antwoord is: Brits. Gibraltar behoort nog steeds tot het Verenigd Koninkrijk, hoe vreemd dit ook mag klinken. Een lap grond in het uiterste Zuiden van Spanje, op meer dan een volledige dag autorijden, zonder files, van het Britse eiland. 1460 mijlen scheiden Gibraltar en Lizard Point, het meest Zuidelijke puntje van het VK. Een verovering van een lap grond dat begon in 1704 tijdens de Spaanse successieoorlog en dat op vandaag nog steeds in handen is van diezelfde veroveraar. Een Brits-Nederlandse troepenmacht maakte zich met geweld meester van het stukje Zuiden. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de kwestie Gibraltar in deze woelige tijden nog steeds een doorn is in het oog van de Spanjaarden. Zeker in tijden waar huidige politici en vorsten hun excuses aanbieden aan regeringen van voormalige kolonies voor het onrecht die hun (verre) grootouders hen hebben aangedaan. Maar de Britten vinden nog steeds dat ze er recht op hebben. Eén woord lijkt daarvoor te volstaan: ‘forever’. Want nauwelijks negen jaar na de eerste inval werd in Utrecht namelijk overeengekomen dat het stuk Spaanse land ‘voor altijd’ Brits zou blijven, een woordkeuze die geen enkele ruimte laat voor toekomstige onderhandelingen. En toch wil Spanje op vandaag ‘nog altijd’ af van dat ‘voor altijd’. Maar bedenk wie vrij is van zonde, werpe de eerste steen. De Spanjaarden konden er vroeger zelf best een potje van, van koloniseren, bedoel ik dan…
Voor we legitiem voet mogen zetten op Gibraltar, moeten we via de paspoortcontrole. We voelen ons een beetje op de luchthaven. Na wat aanschuiven is het onze beurt en na het tonen van onze passen, geeft de douanier ons de vrije toegang. Even hadden we nog getwijfeld of het zo makkelijk zou gaan, Barry’s pasje lag namelijk nog in de wagen. Voor de hond moet je die namelijk bij hebben, maar enkele minuten later stappen we goed en wel te voet de start-en landingsbaan voor vliegtuigen over.
Aan alles wat je ziet, merk je meteen dat je je op Brits grondgebied bevindt. Het stuur van vele autobestuurders zit aan de andere kant, niettegenstaande men hier wel degelijk rechts rijdt zoals bij ons. Dit zijn de geimporteerde wagens van Britten die maar niet kunnen wennen aan wagens met een ‘left-hand steering wheel’. Speciaal voor hen worden diezelfde Britten er met de tekst ‘Look left’ op de straat fijntjes op gewezen eerst links te kijken alvorens de straat over te steken. Pleinen en kerken dragen namen zoals ‘Cathedral of Saint Mary Crowned, Trafalgar cemetery, Commonwealth Park’, we merken winkels op van Britse ketens en op de hoek van ‘Mainstreet’ staat een typische rode telefooncel.
En omdat we ons intussen al helemaal thuis voelen in het VK, lopen we snel nog even een Marks & Spencer binnen om wat heerlijke scones. De ‘clotted cream’ is er dan wel niet bij, toch smaken ze voortreffelijk. Wat verder ook opvalt, is dat men hier lijkt afgestapt te zijn van de Spaanse prijzen. Alles lijkt hartstikke duur, maar misschien ligt dit aan ons na maanden reizen door Spanje. Naast het Spaans, hoor je overal wel ergens Engels weerklinken, maar ook een mengeling van beide. ‘Spanglish’ denk je dan, maar hier heet dit ‘el Llanito’. Een mix van Oxford-English met Andalusisch-Spaans, een vreemde combi als je ‘t mij vraagt.
Na ons korte bezoek rijst de vraag of je Gibraltar echt gezien moet hebben. Een vraag die ik niet éénduidig beantwoord wil hebben, maar heel veel zal je alvast niet gemist hebben als ik eerlijk mag zijn…
Wie meer wenst te lezen over onze reis door Europa, kan terecht op Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.
