Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
We willen nog een stukje grond bij kopen. Zeker 8 hectare is ruim voldoende, probleem met die 8 hectare is eigenlijk alleen dat we nergens iets van een tuin hebben. Achter ons huis hebben we een klein stukje wat waar we zouden kunnen zitten, maar om daar te komen moeten we een kleine onhandige ijzeren trap op. Gaat hem niet worden om daar lekker een bakkie te gaan zitten doen. Naast on huis hebben we ook nog een stukje. Daar zouden we ook kunnen zitten, maar dan hebben we weer stoelen nodig met verstelbare poten om recht te kunnen zitten. Gaat hem ook niet worden. Maar er is dus een stukje wat we graag willen hebben. Reden hiervoor is, dat als wij het kopen niemand anders er wat op kan zetten. Andere reden hiervoor is ook dat we het min of meer als tuin willen gaan gebruiken, maar ook als fruitboomgaard. Ook dit stuk is niet vlak, en zitten zal er nu nog niet gaan, maar daar is wat aan te doen. Ook de kippen die we straks willen zouden daar een mooi groot hok kunnen hebben om de nacht in door te brengen, veilig van de vossen die hier rond lopen.
Via de buren (van de koeien die bij ons staan) is de eigenaar ingeseind dat wij geïnteresseerd zijn. Op een zondag staat hier ineens een man op de dam. Het blijkt de eigenaar te zijn van de grond. We maken een praatje en het blijkt dat hij er geen waarde aan hecht en de prijs maakt hem ook niet zoveel uit. Voorwaarde is wel dat we de afgesproken prijs voor ons zelf houden. Dat is om te voorkomen dat alles via de tam tam bij personen terecht komt die het helemaal niet hoeven te weten. We spreken ook af een privé contract te maken, een notaris komt er dan niet aan te pas. Wij willen het echter wel bij het kadaster laten noteren. Geen probleem voor de verkoper, als wij die kosten maar voor onze rekening nemen.
De man vertrekt weer en we spreken af contact te houden. Sol en hij regelen verder de uitwisseling van de gegevens om een contract te maken. In het volgende weekend laat hij weten voor het verkocht wordt eerst ook even met de persoon te willen spreken aan wie hij het blijkbaar nu verhuurd. Prima.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Dan komt de buurvrouw. Niet voor de koeien, niet voor voer, niet om iets te brengen. Nee, een van de buren is boos. Dat komt de buurvrouw even vertellen. De boze buurman blijkt de man te zijn die het stukje huurt of in ieder geval gebruikt. Hij zal er zeker voor zorgen dat jullie het niet komen. Sol zegt tegen de buurvrouw dat ze zich niet druk hoeft te maken, wat wij hebben alles om de koop snel rond te maken. En dan nog zeg ik, wat wil de boze buurman doen dan? Wil hij het kopen? Wij hebben al een overeenkomst met de verkoper. En volgens mij is er niemand die bepaald wat wij kopen of iemand ander verkoopt. Laat die boze buurman maar komen, hahaha!
Tot volgende week!
Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl