Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
De zitkuil waar ik vorige week wat over schreef is in gebruik genomen. Nadat ik de bodem netjes en zo vlak als mogelijk heb gemaakt is het tijd om er 3 rollen kunstgras in te leggen. Dat is een karweitje van niet en is dus zo gedaan. Op een aantal plaatsen aan de randen leg ik wat grote stenen zodat het niet terug oprolt. Dan dan de tuintafel er in gezet worden, die ik van pallets gemaakt heb. Hij is groot en zwaar, dus moet gedemonteerd worden om hem makkelijk te versjouwen. In de zitkuil, op het nieuwe gras, monteer ik de tafel weer in elkaar.
Nu moet de partytent die we een tijdje terug kochten in de zitkuil in elkaar worden gezet. Moet zeggen dat ik daar een beetje schrik voor heb. Ooit in Chili heb ik er al eens een in elkaar gezet. Dat was een goedkoop ding en bij het monteren heb ik het ding vervloekt. Maar deze is van een degelijke kwaliteit, het ziet er allemaal stevig uit en ook het in elkaar zetten ervan is een fluitje van een cent, al heb ik wel even hulp nodig gehad van Sol. Tegen het einde van de middag staat de tent en is de zitkuil klaar voor gebruik. We moeten alleen nog stoelen komen. Maar voor morgen, als we visite krijgen is het allemaal klaar. Afgelopen zondag hebben we met de visite dus lekker buiten in de zitkuil gezeten. Stoelen hebben we inmiddels besteld, die zijn dus in aantocht.
Onze zorgverzekering loopt van februari tot februari. In december krijgen we de vraag van onze bank of we even een keer langs kunnen komen. Ze hebben wat voor ons, maar er wordt dan niet verteld wat. Als we een paar dagen later bij de bank zitten, blijkt het om een aanbieding te gaan voor een zorgverzekering. Twee jaar vast, voor een lager bedrag. Kleine lettertjes? Nee die zijn er niet. Thuis neemt Sol de offerte door en de polisvoorwaarde. Niets op aan te merken. Een paar dagen later zitten we weer bij de bank om de overstap van zorgverzekering in orde te laten maken. Alles wordt geregeld, jullie hoeven niets te doen, wij regelen alles, alleen hier even tekenen. Aan het einde van het polisjaar, in februari, stopt de ene verzekering en gaat de andere lopen.
In mei krijg ik een mail van de oude verzekering, door omstandigheden is de maandelijkse premie niet afgeschreven. Die omstandigheden liggen aan ons, we zijn vergeten een bedrag van onze andere rekening over te schrijven en er staat dus niet genoeg op de rekening. Maar dat terzijde, waarom wil de oude zorgverzekeraar geld van onze rekening halen? Ik ga bellen. Als ik iemand aan de telefoon krijg leg ik uit wat de problemen zijn. Nou meneer, u heeft nog gewoon een lopende verzekering bij ons. Ja, klopt, dat is van de auto. Het gaat om de zorgverzekering vertel ik haar. Ja, zegt ze, dat bedoel ik, die loopt nog. Maar onze bank heeft met u geregeld dat die aan het einde van het polisjaar wordt opgezegd. Wij hebben daar geen bericht van ontvangen. Oké, bedankt, wij gaan informeren bij de bank.
De volgende dag zitten we bij de bank. We worden een kantoortje ingeloodst. Dat is normaal nooit. Niemand mag zeker horen dat zij een fout hebben gemaakt. We leggen uit aan de medewerkster wat het probleem is. Haar strenge antwoord is dat wij het zelf hadden moeten regelen. Nee! Jullie zoude alles regelen, wij hoefde alleen te tekenen bij het kruisje. Bij de bank voert Sol het woord altijd. Ik zit er meer voor spek en bonen bij. De vrouw kijkt strak naar haar scherm en blokkeert de afschrijvingen. Of we nog iets hebben bij de oude verzekeraar? Ja. De auto, zeg ik. Dan begint ze te vertellen dat het beter is dat we die oversluiten naar dezelfde firma, dat is veel makkelijker. Nu schiet ik uit mijn slof! Waar haald ze het lef vandaan om met een verkoop praatje te komen. Ik vertel haar in mijn Spaans, dat ze fouten gemaakt hebben bij het oversluiten van de zorgverzekering, dat we een pasje met 300 euro cadeau kregen en dan we vervolgens dubbel verzekerd zijn! Wat denk je nou zelf? Ze zegt niets meer en kijkt geschrokken weer naar haar scherm. We gaan het regelen, zegt ze.
Een paar dagen later moeten we weer naar de bank. Ze hebben een brief van toen, daar krijgen we een kopie van en die moeten we opsturen. Ze vrouw die ons nu help, is de vrouw die ons altijd helpt. Normaal wil ze altijd ook een praatje houden. Maar ze weet van haar collega dat ik niet zo blij ben. Geen praatje, ze kijkt me amper aan. Vijf minuten later staan we buiten met een brief in de hand. Nu…tijd voor koffie en iets lekker.