In de afgelopen jaren is er een opmerkelijke stijging waargenomen in het aantal Spanjaarden dat kiest voor een particuliere ziektekostenverzekering. Deze groeiende populariteit kan worden toegeschreven aan verschillende factoren, waaronder de toenemende wachttijden in de publieke gezondheidszorg en het verlangen naar snellere en gemakkelijkere toegang tot medische zorg.
Volgens de Memoria Social Seguro 2023, opgesteld door de Spaanse Unie van Verzekeringsmaatschappijen en Herverzekeraars (UNESPA), heeft een op de vier Spanjaarden een particuliere ziektekostenverzekering. Dit vertegenwoordigt 12,4 miljoen mensen, oftewel bijna 26% van de bevolking, een stijging van meer dan 400.000 mensen vergeleken met het voorgaande jaar.
De toenemende vraag naar particuliere ziektekostenverzekeringen kan worden toegeschreven aan verschillende factoren, waaronder:
- Wachttijden in de publieke gezondheidszorg: Volgens cijfers van het Ministerie van Volksgezondheid, wachtten 849.535 patiënten in 2023 op een operatie, een stijging vergeleken met 559.335 patiënten in 2014. De gemiddelde wachttijd voor een operatie bedroeg 128 dagen, wat veel langer is dan de 98 dagen in 2014.
- Gemak en snelle toegang: Particuliere verzekeringen bieden snellere toegang tot medische zorg, waardoor patiënten minder lang hoeven te wachten voor een afspraak of behandeling.
- Kwaliteit van zorg: Sommige mensen geven de voorkeur aan de kwaliteit van zorg die particuliere klinieken en ziekenhuizen kunnen bieden, met geavanceerde technologieën en faciliteiten.
De statistieken van UNESPA tonen aan dat de penetratie van particuliere ziektekostenverzekeringen het hoogst is bij volwassenen tussen de 41 en 50 jaar oud, waarbij 30,6% (2,4 miljoen mensen) zo’n verzekering heeft. Daarna komen de leeftijdsgroepen van 51 tot 60 jaar (2,1 miljoen mensen) en 31 tot 40 jaar (1,7 miljoen mensen), beiden met een penetratie van 29,7%.
De publieke gezondheidszorg in Spanje wordt gefinancierd door belastinggelden en is bedoeld om universele dekking te bieden voor alle burgers en legale inwoners. Het Spaanse Nationale Gezondheidssysteem (Sistema Nacional de Salud) wordt beheerd door de 17 autonome regio’s en de twee autonome steden, Ceuta en Melilla.
Hoewel het Spaanse publieke gezondheidssysteem over het algemeen van hoge kwaliteit is, kampt het met verschillende uitdagingen, waaronder:
- Lange wachttijden: Zoals hierboven vermeld, zijn de wachttijden voor operaties en afspraken een groot probleem, wat de groei van particuliere verzekeringen heeft gestimuleerd.
- Geografische ongelijkheden: De kwaliteit en beschikbaarheid van medische zorg kan variëren tussen regio’s, afhankelijk van de financiering en het beheer van de lokale autoriteiten.
- Personeelstekorten: Er is een tekort aan medisch personeel, zoals artsen en verpleegkundigen, wat kan leiden tot overbelasting en verminderde kwaliteit van zorg.
In Spanje bestaat er een zekere mate van samenwerking tussen de publieke en private gezondheidszorg. Veel overheidspersoneel maakt gebruik van overeenkomsten met particuliere mutualiteiten, waardoor 81% van hen kiest voor een particuliere ziektekostenverzekering naast de publieke dekking.
Regionale Verschillen
De mate van penetratie van particuliere ziektekostenverzekeringen verschilt aanzienlijk tussen de regio’s van Spanje. Madrid heeft de hoogste penetratiegraad, met 40,5% van de bevolking die een dergelijke verzekering heeft. Daarna volgen de Balearen (32,5%) en Catalonië (34,2%). De autonome steden Ceuta (36,8%) en Melilla (31,9%) behoren ook tot de gebieden met de hoogste penetratiegraad. Aan de andere kant hebben regio’s zoals Navarra (11,9%), Cantabrië (12,6%) en Murcia (14%) de laagste penetratiegraad van particuliere ziektekostenverzekeringen.
Solidariteitsbeginsel
UNESPA beweert dat particuliere ziektekostenverzekeringen gebaseerd zijn op het solidariteitsbeginsel, waarbij gezondere mensen bijdragen aan de financiering van de zorg voor mensen met gezondheidsproblemen. Volgens de gegevens van UNESPA was in 2023 94% van de gedekte zorg gerelateerd aan lichte gezondheidsproblemen, terwijl slechts 6% (ongeveer 700.000 mensen) te maken had met significante problemen en 1% met ernstige problemen.