SpanjeVerhaal: Ons B&B-avontuur in de provincie Alicante (33)

SpanjeVerhaal: Ons B&B-avontuur in de provincie Alicante (33)
Beeld: ingezonden

SpanjeVerhaal: Ons B&B-avontuur in de provincie Alicante (33)

INTRO: Na bijna drie jaar verbouwen, openen zussen Noëlle, Suzanne en Michelle in oktober 2023 hun gloednieuwe Bed & Breakfast Casa la Vall in het nog authentiek Spaanse dorpje Benialí in de provincie Alicante. Lang kunnen ze er samen echter niet van genieten. Er moet immers opnieuw geld in het laatje worden gebracht. En dus vertrekken Noëlle en Suzanne na een maand alweer naar Zwitserland, voor een winterseizoen in de horeca, terwijl Michelle achterblijft om de Bed & Breakfast langzaam op de kaart te zetten.

Als ik mij na een lange dag werken eindelijk op mijn stoel op kantoor laat vallen en de laptop weer open zie ik dat de computer graag geüpdatet zou willen worden. Ik kan een diepe zucht niet onderdrukken. “In september ben je de eerste”, denk ik bij mezelf. Terwijl ik de gegevens van de gasten, die een uurtje geleden zijn aangekomen, in het systeem invoer, prop ik gulzig de drie overgebleven stukken kaneelgebak in mijn mond. Ik hou niet eens van kaneel. Maar goed, tijd om een broodje te roosteren heb ik op dit moment niet. Drinken lukt nog net. En naar het toilet ga ik alleen als ik het echt niet meer kan onderdrukken. Goed voor mijn gezondheid is augustus nog niet echt geweest. Gelukkig wél voor onze bankrekening. Maar daarmee is ook alles gezegd. Want het is pittig. Vijf kamers zonder zusjes om je te helpen. Tel daar mijn drang om alles ‘perfect’ in orde te hebben bij op en je kunt je wel voorstellen hoe ik er aan het eind van de maand uitzie. Niet perfect. Dat is één ding dat zeker is.

Mijn vaders advies om mijn wekelijkse verslag op Spanje Vandaag dan ook een weekje over te slaan, sla ik dan ook direct in de wind. Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. En het dan maar afraffelen, dat zit er ook niet in. Hoewel ik mij in precies dezelfde situatie bevind als vorige week (en ik het verslag van die week dan ook in principe direct zou kunnen kopiëren), probeer ik mij (in plaats daarvan) de gebeurtenissen van de afgelopen zeven dagen weer voor de geest te halen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Vooral wanneer je op het punt bent beland dat je de helft van de tijd niet eens meer weet welke dag het vandaag in godsnaam is.  

Maar net wanneer mijn voeten, die heel even niet meer hoeven te lopen (of beter gezegd: rennen), eindelijk een beetje bij beginnen te komen en ik een klein beetje rust in mijn hoofd heb gevonden om daadwerkelijk te kunnen denken, barst het voorspelde onweer los. De code geel die vandaag werd afgegeven is inmiddels een code oranje en – hoewel ik de parasols gisteravond al veilig opgeborgen heb – voel ik mij toch gedwongen om nog even naar buiten te rennen. Terwijl ik zeiknat word, haal ik vlug alle deksels van de putten op de patio af. Want als het in Vall de Gallinera regent, dan régént het ook. Terwijl het water van de trappen afgutst, ren ik zo snel als ik kan weer terug naar de veranda. Met mijn telefoon maak ik een foto. Hoewel ik van de ene kant vrees dat het mij morgen heel wat werk kost om de tuin en het zwembad weer netjes op orde te maken voor de gasten die nog steeds bij ons verblijven, durf ik aan de andere kant ook absoluut niet te klagen.

In tegenstelling tot in Nederland, hebben we de regen hier keihard nodig. Bovendien hoef ik de patio voorlopig niet meer schoon te spuiten. Dat de stortregen dat toch net iets minder netjes doet dan ik zelf gedaan zou hebben, neem ik op dit moment maar gewoon voor lief. Ik kan alle helpende handjes gebruiken. Want die van mij wapperen al meer dan genoeg. Resoluut haal ik ze van het toetsenbord. Mijn verslag staat op papier. En ik heb nog voldoende tijd om de laatste kamer schoon te maken voordat de nieuwe gasten alweer arriveren. Misschien hoeft de laptop, bij nader inzien, toch niet te wachten tot september. “Je bent aan de beurt”, mompel ik in plaats daarvan. Net voordat ik op ‘Nu opnieuw opstarten’ klik. Een beetje jaloers aanschouw ik het proces. Ik hoop dat het ook snel mijn beurt is. Want ook ik begin inmiddels een beetje te haperen.

De drie zussen Noëlle, Suzanne en Michelle zijn een B&B begonnen in Benialí in de provincie Alicante. Casa La Vall is hun droom en na drie jaar verbouwen is de B&B eindelijk klaar om bezoekers te ontvangen. Lees alles over de avonturen van hoofdzakelijk Michelle die ons op de hoogte houdt van wat er allemaal komt kijken bij een B&B in Spanje.