De zonnewende van de equinox laat zien hoe mensen, architectuur en natuur met elkaar verbonden zijn. De bijna 160 bewoners van het dorp Biscarrués in de provincie Huesca kijken ernaar uit om op 21 september te zien hoe het zonlicht direct op het hoofdaltaar in hun dorpskerk schijnt.

De kerk maakt zich klaar voor de herfstequinox (in het Spaans: asoleo), wanneer de zon prachtig op het tabernakel van het hoofdaltaar zal schijnen. Om 12:00 uur is er een presentatie met de titel ‘De zonnewendes van Altoaragón’, verzorgd door José Miguel Navarro, die een deskundige is op dit gebied, zeggen de organisatoren. Om 13.00 uur kunnen de aanwezigen zien hoe het altaar door de zon wordt verlicht.

Het “asoleo” is een opvallend fenomeen waarbij een kerk zo is ontworpen dat zonlicht op specifieke momenten, zoals tijdens de equinoxen, op een bepaald punt van het altaar valt. Dit ontwerp heeft een diepe symbolische betekenis; de lichtstraal, die het goddelijke vertegenwoordigt, speelt een belangrijke rol tijdens deze seizoensgebonden overgangen en verbindt natuur met spiritualiteit.

Het woord equinox, wat ‘gelijke avond’ betekent, gebeurt in maart en september wanneer dag en nacht bijna gelijk duren. In de herfst heeft de equinox door de jaren heen zowel visuele als spirituele betekenis gekregen.

Tijdens deze periodes staat de aarde zo dat de zonnestralen het evenaarsgebied bereiken, wat zorgt voor een mooie balans in het licht. De herfstequinox heeft invloed op onze dagen, het klimaat en de landbouw. Oude beschavingen vierden deze veranderingen door hun gebouwen naar de zon te richten.