INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Plaza de España. Paardenhoeven slaan tegen de straatstenen, karrenwielen stuiten en dokkeren over kinderkopjes, terwijl een paard flink door zijn neusgaten briest wanneer de menner de eerder symbolische zweep even tegen de flanken van het elegante dier tikt om het wat aan te sporen. De hengst of merrie moet dan ook een volle koets de stad in trekken met vier toeristen, een beetje aansporing kan dus best weleens nodig zijn, voor zover ik iets van paardenmennerij heb begrepen…
Tien uur in de morgen op een buitengewoon prachtige lentedag van een lente die toen nog moest beginnen. Een blauwe hemel zonder het spreekwoordelijke wolkje in de lucht, het kwik reikt net boven de twintig graden. Een dag kan alweer slechter beginnen.
Veel volk op het “Spanjeplein” die onder andere stuk voor stuk de knappe azulejos komen bewonderen. Kleurrijke tegeltjes die getuigen over de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis per provincie. Verder is het best opletten geblazen waar je loopt, wil je niet onder een koets terechtkomen. Het is een komen en gaan van koetsen die vertrekken voor een rondtoer door Sevilla terwijl een menner nu en dan even met de arm wijst naar een interessante bezienswaardigheid die zijn bijzitters niet mogen missen. Maar misschien niet meer voor lang. Ik las nl dat de Spaanse overheid komaf wenst te maken met de toeristische koetsen en dat men ijvert voor een totaalverbod. ‘Het is niet meer van deze tijd, het druist in tegen de huidige normen van het dierenwelzijn,’ aldus de initiatiefnemers. Ik vrees dat er hier heel wat mensen ontevreden zullen zijn, mocht deze wet in voege treden. Om te beginnen, de toerist die te voet zal mogen, maar ook de paardenmenner die op zoek zal moeten naar een alternatief om voor de kar te spannen of hij zal ze zelf kunnen voorttrekken. Dit zou nogal een uitdaging zijn.
Wij dagen onszelf alweer uit om deze bruisende Andalusische stad te bezoeken in nauwelijks een dagje tijd. Een strakke planning langs tal van trekpleisters, maar een terugkerend objectief dat we tot nu toe bij elke grootstad sinds de aftrap van onze reis hebben behaald. Dus waarom ook niet deze keer. De Michelingids werd een tweede, een derde tot een vierde maal geraadpleegd voor we een route in elkaar hadden geknutseld. Maar zoals zo vaak gaat het halverwege van steegje tot straatje, kronkelend in een labyrint als het hongerige, gele monstertje in het Pacman-spelletje, wanneer iets onze aandacht heeft getrokken. De highlights die we op die manier hebben overgeslagen komen straks wel aan de beurt.
Onze favorieten waren alvast El Catedral de Santa Maria de Sede, de op twee na grootste kathedraal van de wereld die gelegen is in de oud-Joodse wijk Santa Cruz. Deze barrio is op zich al de moeite, zelfs al mocht de immense kathedraal er niet hebben gestaan. Het is een wirwar van steegjes waar je al gauw de weg kwijt zal raken, maar daar is gelukkig Google Maps wanneer je hem nodig hebt. Voor wie niet verlegen is om een toegangsticketje meer of minder, moet ook even langs het Alcazar de Sevilla, waar het koninklijk paleis gevestigd is. Afsluiten deden we met het bekijken van nog wat paddenstoelen aan de Metropol de Parasol. De Setas de Sevilla zijn op zich al een kunstwerk buiten proportie.
Na ettelijke kilometers te hebben afgestapt komen we omstreeks halfzeven redelijk afgemat terug aan bij onze Grace. Barry gaat van zijn voederbak in rechte lijn naar zijn mand, een voorbeeld dat wij iets later ook zullen volgen. Zo blijkt nogmaals dat een dagje wandelen in een grootstad ons mentaal dubbel zoveel energie lijkt te kosten dan een fikse wandeling in de bergen.
Hoe dan ook: “Sevilla, ¡Adiós! Quizás hasta la próxima…“
Voor meer foto’s of wie inspiratie wil voor een volgende trip in Europa, kan terecht op onze Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.