Tussen de witte dorpen Frigiliana en Cómpeta in de provincie Málaga ligt El Acebuchal, een piepklein gehucht dat tegenwoordig bekend staat als een paradijs voor rustzoekers. Maar wat veel mensen niet weten, is dat dit charmante dorpje meer dan 50 jaar volledig verlaten en zelfs geplunderd is geweest. Tegenwoordig trekt het toeristen aan die op zoek zijn naar stilte, natuur en geschiedenis, maar El Acebuchal heeft een bewogen verleden.
Het dorp maakte deel uit van de gemeente Cómpeta en ontstond ooit als een plek waar herders, boeren en handelaars samenkwamen. Door de gunstige ligging langs oude handelsroutes was het een bloeiende gemeenschap met ongeveer 200 inwoners. Alles veranderde echter tijdens de nasleep van de Spaanse Burgeroorlog, toen El Acebuchal werd gezien als een toevluchtsoord voor de ‘maquis’, guerrillastrijders die zich verzetten tegen het Franco-regime.
In 1949 werd het dorp op bevel van de Guardia Civil politie volledig ontruimd. De bewoners moesten hun huizen verlaten vanwege de vermeende samenwerking met de ‘maquis’. Wat achterbleef was een spookdorp, zonder elektriciteit, water of infrastructuur. Gedurende meer dan vijf decennia bleef El Acebuchal verlaten, waarbij het dorp ten prooi viel aan vandalisme, plunderingen en verwaarlozing. De gebouwen vervielen tot ruïnes, overwoekerd door de natuur.
Pas in 1998 kwam daar verandering in. Antonio García Sánchez, zoon van een van de oorspronkelijke bewoners, keerde samen met zijn vrouw Virtudes terug naar het dorp. Ze begonnen aan de haast onmogelijke taak om El Acebuchal steen voor steen weer op te bouwen. Zonder hulp van de overheid, maar met veel doorzettingsvermogen, slaagden ze erin om het dorp weer tot leven te brengen.
Tegenwoordig bestaat El Acebuchal uit gerestaureerde huizen, een klein hotel, een restaurant en een kapel. Er is geen supermarkt, geen geldautomaat en nauwelijks mobiel bereik. Dat maakt het juist aantrekkelijk voor mensen die willen ontsnappen aan het hectische moderne leven. Het dorp draait op zonne-energie en regenwater, wat het extra duurzaam maakt. Ook is het een geliefde plek geworden voor wandelaars, aangezien het midden in het natuurpark Sierras de Tejeda, Almijara y Alhama ligt.
Wat ooit symbool stond voor onderdrukking en verlatenheid, is nu een oase van rust geworden. De wederopstanding van El Acebuchal laat zien dat met toewijding en liefde voor het verleden, zelfs de meest vergeten plekken weer een nieuwe toekomst kunnen krijgen. Het is een plek waar geschiedenis voelbaar is, maar waar ook hoop en herstel centraal staan.