INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Ik neem een enkele ‘after-eight’ uit het zwarte kartonnen doosje met flap bij de koffie, het donkere chocolaatje met muntsmaak dat tijdens het reizen een favorietje is geworden. Mijn favoriet althans, Colyne lust het niet. Een ‘After eight’ om twee uur in de namiddag. Maar straks wordt de chocolade vervangen door een andere lekkernij, een geitenkaasje met de naam Payoyo. Een smakelijk streekproduct, dus daar moeten we heen…
Voor we het mooie dorp van Grazalema intrekken, gaan we dus eerst nog even op kaasmissie. Er zijn meerdere winkeltjes die Payoyo-kazen verkopen in het dorp, maar waar kan je beter zijn dan bij de producent zélf. De kaasmakerij bevindt zich net aan de rand langs de invalsweg en bovendien blijken ze er zelf een fabriekswinkeltje naast te hebben. En wat ook belangrijk is, hier worden wél wat proevertjes aangeboden vooraleer je koopt, elders is dit niet het geval. Colyne staat op wacht buiten met Barry aan het begin van de wel erg lange oprit waar je vanaf hier hun geiten ziet grazen op de nabijgelegen velden. Een bordje laat weten dat het winkeltje zich helemaal achteraan bevindt, dus stap ik maar verder. Ik zwaai de deur open en bij binnenkomst verwelkomt een goedlachse vrouw me meteen vanachter de toonbank. In geen tijd ratelt ze haar standaarpraatje af over al hun soorten kaas, legt ze de verschillen uit tussen de soorten kaas en ook hoe ze worden gefrabiceerd. Een flinke uitleg, maar na dit gaat het al snel over meer dan kaas alleen. Het twintig minuten durende gesprek zal ik jullie hier besparen. Even later stap ik naar buiten met een half kilootje Payoyo zes maanden gerijpt die, geloof het niet, ruikt naar geitenbok en nog een ander, jonger kaasje, minder sterk van smaak, drie maanden gerijpt. Voor beide kaasjes betaalde ik ongeveer drieëntwintig euro per kilo. We hebben ze al duurder gezien.
Dan tijd voor het dorp zelf. Witte huisjes, gezellig pleintje, wat winkeltjes en terrasjes in de buurt van de kerk. Het charmante dorp blijkt al even mooi te zijn als het natuurpark zelf. Dit hoeft niet helemaal te verbazen want Grazalema behoort ook tot het gekende lijstje ‘Uno de los pueblos blancos más bonitos de España’. Maar Grazalema behoort ook nog tot een ander lijstje. Het staat namelijk bovenaan de lijst van de natste dorpen in Spanje, een toch wat twijfelachtige eer als je ‘t mij vraagt, tenzij je houdt van veel regen. Maar de ‘Grazalemeños’ blijken best trots te zijn op deze laatste titel, want wat verderop staat een bord langs de weg: ‘Grazaleman, el pueblo más lluvioso de España ’. Toch wat vreemd om dit in de kijker te zetten en bovendien was ik redelijk verbaasd dat deze eer toebehoort aan een dorp in Andalucía en niet ergens aan een dorp in Galicië in het Noorden. Maar soit, wat het ook zij, wie naar Grazalema komt, kan hier niet vertrekken zonder hun heerlijke kazen te hebben geproefd en wij kunnen het weten …
Voor meer foto’s of wie inspiratie wil voor een volgende trip in Europa, kan terecht op onze Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.