laatste nieuws
65-plus nieuws
het weer in
recepten
spanjespecials
spanjeverhalen
canarias
balearen
valencia regio
andalusië
catalonië
murcia
costa del sol
costa blanca
costa brava
costa dorada
costa tropical
costa de la luz
barcelona
madrid
valencia
alicante
malaga
rest spanje
laatste nieuws
65-plus nieuws
het weer in
spanjeverhalen
spanjerecepten
spanjespecials
canarische eilanden
balearen
andalusië
valencia regio
catalonië
murcia
costa del sol
costa blanca
costa brava
costa dorada
costa tropical
costa de la luz
barcelona
madrid
valencia
alicante
malaga
rest spanje
het weer in spanje
aanmelden nieuwsbrief
kopje koffie schenken
contact
over ons
sitemap

CamperVerhaal: Vlaams koppel op reis door Spanje (42)

beeld: ingezonden

CamperVerhaal: Vlaams koppel op reis door Spanje (42)

rubrieken:

INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.

Het pittoreske stadje Mijas, op de straathoeken hangen bordjes met sprekende namen als ‘Calle del Pilar’, een mooie Spaanse meisjesnaam, ‘Calle Alegre’, de vrolijke straat en de ‘Calle de San Sebastian’, vernoemd naar één van de Spaanse heiligen. Het witte dorp behoort tot de provincie Malaga en is gelegen in het achterland van Fuengirola aan de Middellandse Zee. ‘Un pueblo blanco’ dat van mij met gemak vier sterren krijgt, alleen nog maar omwille van zijn gezelligheid. Sommige stemmen beweren dat het ‘t mooiste is van het lijstje ‘Los pueblos más bonitos de España’, maar dit laat ik even in het midden. Daarvoor moet je ze allemaal hebben bezocht en dit hebben we voorlopig niet. Maar begrijpen van waar het komt, dat wel…

Het is er niet superdruk voor een maandagmorgen, het weekend is net afgelopen en velen moeten terug aan het werk. Bovendien het miezert zo nu en dan en hier en daar worden wat paraplu’s bovengehaald. Maar wat regen kan de pret niet drukken, want na een uurtje straalt de zon alweer boven het charmante dorpje dat uit een prentenboek lijkt te komen. Maar bij dorpen met dergelijke beschrijvingen gaan er sowieso wat nadelen mee gepaard. Het kleine centrum lijkt er één grote souvenirswinkel met veelal winkeltjes die je een tiental jaar terug niet zou aangetroffen hebben. Bovendien garandeer ik je, wie hier een vakantie doorbrengt, komt gegarandeerd terug met een lederen tas van bij de Marokkaan, een lang zomerkleedje, een hip hoedje of met wat keramiek van om de hoek. Of wie wat minder geld op zak heeft, gewoon met een magneet waarop het witte dorp staat afgebeeld tegen de heuvels van de Sierra de Mijas om thuis tegen de koelkast op te hangen. Een leuk aandenken dat je herinnert aan de leuke tijd die alweer te snel voorbij is gegaan.

Het échte Andalusië zal je hier dus niet beleven, te veel zaken die doen denken aan toerisme. Maar niettemin, wie even verder weg stapt en de drukkere straten als ‘Calle Malaga’ en ‘Calle San Sebastian’ achter zich laat waar menig toerist zich intussen al op een terrasje heeft neergevleid, vindt heus wel nog wat rustiger plaatsjes. Sfeervolle hoekjes met bloemenversierde gevels, prachtige smeedijzeren hekjes, het zijn stuk voor stuk pareltjes om vast te leggen op een knappe foto’s. De amateurfotograaf komt hier dus zeker aan zijn trekken. En wie niet getalenteerd genoeg is, kan nog altijd een prentje kopen in een souvenirszaakje 🤭.

Wat verderop ter hoogte van de Camino Fuente de la Seda staan ezels keurig op een rijtje opgesteld als taxi’s voor een station. Nog zoiets waar enkel toeristen zich aan laten vangen. Maar het moet gezegd, het zijn mooie dieren met van die te lange oren en bovendien gehuld in kleurrijke pakjes. Muilezeltaxi’s, gelukkig voorzien van een achterspan, want in Marokko zag ik ooit eens een ezel door zijn rug gaan wanneer een lijvige toerist het diertje beklom. Het enige ezeltje dat wij bestijgen zal zeker en vast niet door de knieën gaan, het is exemplaar van metaal. Een eerbetoon aan de ezel die vroeger naamloos door het leven ging tot schrijver Cervantes (Don Quichot) het ros van zijn schildknaap Sancho Panza, doopte met de naam Rucio. Vanaf dat moment volgden er velen Cervantes’ voorbeeld en was het niet langer het paard dat een naam zou dragen, maar ook het “halfpaard” de muilezel. Toch wat vreemd allemaal dat een mens naar Mijas moet afreizen om dit te weten te komen…

Wie meer wenst te lezen over onze reis door Europa, kan terecht op Polarsteps via onderstaande link.

‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.