In de huidige samenleving lijkt een baan hebben niet langer voldoende om een waardig leven te leiden. Ondanks de toegenomen werkgelegenheid en economische groei, blijven miljoenen mensen in armoede leven terwijl ze dagelijks naar hun werk gaan. Tegenwoordig leeft bijna 14% van de werkenden onder de armoedegrens. Met andere woorden, 29% van de mensen in armoederisico heeft een baan, maar deze is zo laagwaardig dat het niet genoeg is om uit de armoede te komen.
Volgens het eerste onderzoek naar ongelijkheid, uitgevoerd door Oxfam Intermón, gaf 37% van de ondervraagden die in werkelijke armoede verkeerden aan dat ze met hun salaris geen waardig leven konden leiden. Dit is bijna 20% hoger dan de onvrede die werd geuit door mensen die wel een baan hadden en boven de armoedegrens zaten.
De gevolgen van werkarmoede zijn niet alleen financieel (zoals het niet kunnen sparen of onverwachte betalingen niet kunnen betalen), maar ze gaan verder dan alleen materieel. Mensen die in werkarmoede verkeren, geven aan een slechtere emotionele toestand te ervaren; 28% voelt zich weinig of helemaal niet tevreden met hun emotionele leven, terwijl dit percentage onder degenen die comfortabel leven slechts 20% is.
Het rapport van Oxfam Intermón toont aan dat bijna 30% van de mensen buiten de EU in arbeidsarmoede leeft, 20% hoger dan degenen geboren in Spanje. Het land van herkomst speelt een belangrijke rol in wie het meest door arbeidsarmoede wordt getroffen. Gekeken naar de Spaanse autonome regio’s leidt Andalusië met een arbeidsarmoedegraad van 19,4%, gevolgd door Extremadura (17,2%) en Castilla-La Mancha (15,4%).
De landbouwsector is erg kwetsbaar voor arbeidsarmoede. Ondanks hard werken, blijven inkomens vaak laag en achter bij de levensstandaard. Veel arbeiders maken lange uren voor weinig geld, waardoor ze weinig tijd hebben voor onderwijs of carrièrekansen. Onzekerheid en slechte arbeidsomstandigheden verergeren dit probleem.
De huishoudelijke sector ondervindt ook problemen door arbeidsarmoede. Vrouwen en migranten zijn hierin sterk vertegenwoordigd en worden vaak uitgebuit. Ondanks hun waardevolle werk, ontvangen ze lage lonen zonder bescherming van arbeidswetten. Het gebrek aan sociale zekerheid en rechten bemoeilijkt financiële zelfstandigheid, waardoor velen meerdere banen moeten combineren, wat leidt tot uitputting en welzijnsproblemen.
Naast de landbouw en huishoudelijke sector, worden ook de horeca– en bouwsector hard getroffen door arbeidsarmoede. In deze sectoren zien we vaak tijdelijke contracten en onvoorspelbare werktijden, wat zorgt voor een gevoel van onzekerheid onder werknemers. De meeste mensen in deze sectoren hebben moeite om hun basisbehoeften te vervullen.
