In de afgelopen tien jaar zijn de huurprijzen in Barcelona met bijna 70% gestegen, terwijl de salarissen in dezelfde periode slechts met 17% zijn toegenomen. Dit betekent dat de huurprijzen vier keer sneller zijn gestegen dan de inkomens, wat leidt tot een toenemende druk op huurders in de stad.
Volgens gegevens van de Agència Catalana de l’Habitatge, gebaseerd op de in het Institut Català del Sòl (Incasòl) gedeponeerde huurcontracten, bedroeg de gemiddelde huurprijs in Barcelona in het tweede kwartaal van 2014 ongeveer 667,89 euro per maand. In het tweede kwartaal van 2024 was dit gestegen tot 1.131,29 euro per maand, een stijging van 69,4%.
In dezelfde periode stegen de gemiddelde salarissen in Catalonië met slechts 17%, van 1.982,30 euro in 2014 tot 2.319,50 euro in 2023, volgens het Spaanse Statistiekbureau (INE). Het verschil tussen huurprijsstijgingen en salarisverhogingen heeft geleid tot een aanzienlijke toename van de woonlasten voor huurders.
In de rest van Catalonië is een vergelijkbare trend zichtbaar, maar met kleinere verschillen. De gemiddelde huurprijs steeg van 471,90 euro in 2014 tot 732,90 euro in 2024, een toename van 55%. Deze stijging ligt nog steeds ruim boven de inflatie en de salarisgroei in dezelfde periode.
De stijgende huurprijzen hebben geleid tot toenemende zorgen over betaalbaarheid en toegankelijkheid van huisvesting in Barcelona. Veel bewoners besteden nu een aanzienlijk deel van hun inkomen aan huur, wat hun financiële stabiliteit en levenskwaliteit beïnvloedt.
Om deze uitdagingen aan te pakken, hebben verschillende organisaties en activisten opgeroepen tot maatregelen zoals huurprijsregulering en de uitbreiding van betaalbare huisvestingsopties. Er zijn ook oproepen gedaan voor beleidsinterventies om de kloof tussen huurprijsstijgingen en salarisgroei te verkleinen en zo de druk op huurders te verminderen.
Afgelopen weekend gingen duizenden booze bewoners van Barcelona de straat op om te protesteren tegen de hoge huurprijzen en de verhuur van toeristenappartementen in de stad. Velen van hen voelden zich genoodzaakt om hun stem te laten horen, omdat de stijgende kosten van levensonderhoud en de beperkte beschikbaarheid van betaalbare woningen hen steeds moeilijker maakten om in hun eigen stad te wonen. De demonstranten eisten dat de overheid actie onderneemt om de situatie te verbeteren en voorgestelde maatregelen om de huurprijzen te reguleren en de ongebreidelde verhuur van appartementen aan toeristen aan te pakken.