Spaanse jongeren verlaten gemiddeld pas rond hun dertigste het ouderlijk huis. Dat is bijna vier jaar later dan het Europese gemiddelde van 26 jaar, zo blijkt uit nieuwe cijfers van Eurostat. Alleen in Kroatië, Slowakije, Griekenland en Italië wachten jongeren nog langer met zelfstandig wonen. In Nederland is de gemiddelde leeftijd 23 jaar en in België 26 jaar.
De oorzaak ligt vooral bij de hoge woonlasten. Volgens de Spaanse Jeugdraad zou een jongere meer dan 90 procent van zijn salaris kwijt zijn om zelfstandig te kunnen huren. Een koopwoning is nog verder buiten bereik: daarvoor zijn veertien jaar aan gemiddelde jeugdsalarissen nodig, waarvan al vier jaarsalarissen alleen voor de aanbetaling.
Daarom kiezen veel jongeren noodgedwongen voor de huurmarkt. Meer dan de helft huurt een woning en bijna een derde deelt die met anderen. Het gaat zelden om een bewuste keuze, maar eerder om de enige manier om toch het huis uit te kunnen gaan. Hierdoor wordt ook wel gesproken van een “generatie huurders”.
Vrouwen zetten doorgaans iets eerder de stap naar zelfstandigheid. Gemiddeld verlaten zij het ouderlijk huis rond hun 29e, terwijl mannen pas na hun 30e vertrekken. Beide groepen liggen ver boven het Europese gemiddelde, wat de omvang van het probleem benadrukt.
Steeds meer jongeren zoeken hun kansen buiten Spanje. In steden als Amsterdam of Berlijn ervaren ze dat zelfstandig wonen op jonge leeftijd wél haalbaar is. Voor velen lijkt emigratie dan ook de enige oplossing om een eigen leven op te bouwen.
Het uitstellen van zelfstandigheid heeft grote gevolgen. Jongeren beginnen later aan samenwonen, trouwen en kinderen krijgen, wat niet alleen economische, maar ook emotionele impact heeft. Bovendien groeit het aantal zogenoemde “boemerangjongeren”: wie wel het huis uitgaat, maar door de hoge kosten weer terugkeert naar de ouders.