Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
Een poosje geleden kreeg ik een aardige brief van een trouwe SpanjeVandaag-lezer, die naar aanleiding van mijn zaterdagstukjes eens op een zondag een kijkje is gaan nemen in Fortuna. Hij was nieuwsgierig geworden of dat nou echt zo’n leuk lief plaatsje is als ik beweer. Even lichtte bij mij een vlammetje op… zou deze meneer geïnteresseerd zijn in ons huis? Maar nee, helaas niet, hij vond Fortuna maar een saai stadje. Niets te beleven, alles dicht, zelfs de toeristeninformatie. En al die kleine straatjes, je kon er een kanon afschieten. Hier kwam zijn brief ongeveer op neer.
Opeens realiseerde ik mij dat ik mijn roze bril eens moest afzetten en Fortuna eens moest bekijken met buitenstaanders-ogen. Heeft meneer gelijk? Misschien, als ik eerlijk ben, wel een beetje. Op gewone zondagen zijn alle winkels dicht. Als de kerk uit is, zit iedereen thuis aan tafel met de hele familie. In de siësta, die hier nog flink in ere wordt gehouden, is er weinig reuring. En dan is het ook nog eens coronatijd, waardoor het sowieso overal rustiger is. Ik kan me de reactie van deze meneer wel enigszins voorstellen. Maar toch…. Wie bepaalt wat saai is of juist niet, wat mooi is of lelijk? De kerk aan het pleintje bijvoorbeeld vind ik prachtig met die grote wuivende palmen, maar Egbert vindt hem protserig, kitsch. Tja, smaken verschillen.
Toch kan ik het niet laten om meneer een reactie te geven. Die luidde ongeveer zo:
Wat grappig dat u reageert op mijn verhalen in SpanjeVandaag. Ja, ik kan er niets aan doen, ik ben een beetje verliefd op Spanje in z’n algemeenheid en op Fortuna in het bijzonder. Op zondag is het inderdaad een dooie boel in Fortuna, toegegeven, en er zijn inderdaad geen grote spectaculaire dingen te beleven, maar de sfeer, het vriendelijke, de aardige mensen, de vele tentjes, terrasjes, de feesten zo af en toe, de mensen die zo puur zijn, zo toegankelijk. Ook heel fijn vinden wij, dat er alles aanwezig is, zes supermarkten, een medisch centrum, een bieb, apotheken enz. enz. Voor culturele zaken en voor wat reuring is Murcia dichtbij (25 km) en voor wat strandplezier moet je naar de kust, ook makkelijk bereikbaar. Wij-zelf zijn geen strandmensen, ook al niet omdat het daar voor ons gevoel niet echt Spaans is. Als we strand zouden willen, dan gaan we wel naar Zandvoort, dat vinden we ook niks.
WIST JE DAT … in onze rubriek SpanjeVerhalen er meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen zijn. KLIK HIER
Ons huis is nog steeds te koop. Als we er niet zijn, gebeurt er ook niet veel. Het huis staat op de enkel van de berg waar ‘s zomers altijd wel een briesje staat waardoor het er een paar graden koeler is dan in het dal.
De Banos van Fortuna?…. ach, heerlijk! De warmwaterbaden, de heetwaterbron – heeft u die gezien? Die is aan het eind van een lange gang in een hotel en ook nog te bezichtigen. In een ander hotel worden toneelvoorstellingen gegeven, koren zingen daar, muzikanten treden op, er is daar altijd wel vertier voor de luxe hotelgasten. Bij de bron is het loeiheet, maar zó bijzonder als je je bedenkt dat dat water al in de Romeinse tijd sproedelde daar. Een eindje verderop zijn de restanten van de Romeinse baden. Wij waren daar met een gids. Toen die begon uit te leggen hoe dat vroeger geweest zal zijn, toen ging het beeld leven. Er is trouwens ook een Romeinse grot, de Cueva Negra, waar af en toe concerten gegeven worden, dát is zo bijzonder…. je zit dan op rotsblokken met Fortuna aan je voeten, de maan boven je hoofd, en een akoestiek…. geweldig. Ook worden daar de jaarlijkse dorpsfeesten gehouden, met barbecues en grote paëlla-pannen. Daar in de buurt is “de Tafelberg” die noemen we zo, want hij lijkt op die in Zd/Afrika, in miniatuur dan. Daarop heeft vroeger een groot kasteel gestaan. Daar is niets meer van te zien, maar er zijn wel nog stenen van terug te vinden en het is smullen van het uitzicht!
En dan al die restaurantjes waar je voor amper tien euro je buikje dik en rond eet.
Ja, je moet mij niet aankomen met Fortuna of Spanje, want dan barst ik los, hoor!
Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar wanneer moet ik stoppen? Als ik de schitterende wandelroute langs de Chicamo met de steile rotswanden beschreven heb? Of als ik het heb gehad over de gieren en zelfs de adelaars in het Pilagebergte vlak achter ons huis? Wilt u een beschrijving van de dromerige dorpjes met hun vele grotwoningen?
Fortuna saai? Misschien wel, maar ik vind van niet.
Bent u trouwens nieuwsgierig naar ons huis? Ik kan desgewenst een link sturen van de advertentie. Wilt u dat?
Vriendelijke groeten,
Barbara van Wijk