Openbare zorg is cruciaal voor elk maatschappelijk systeem en waarborgt de gezondheid en welzijn van de bevolking. In Spanje is er altijd discussie over de financiering, kwaliteit en toegankelijkheid van de publieke gezondheidszorg. Recent onderzoek toont aan dat bijna de helft van de Spanjaarden niet goed op de hoogte is van hoe het systeem gefinancierd wordt, wat leidt tot onduidelijkheid en verwarring.
De Barómetro Sanitario 2024, gepubliceerd door het Ministerie van Volksgezondheid, laat zien dat 49% van de bevolking nog steeds gelooft dat de openbare gezondheidszorg volledig of gedeeltelijk gefinancierd wordt door de bijdragen van werknemers. Dit terwijl het systeem sinds 1997 uitsluitend draait op algemene belastinginkomsten. Slechts 46% van de ondervraagden weet dat het gezondheidszorgsysteem afhankelijk is van belastinginning.
Even voor de duidelijkheid: de openbare gezondheidszorg in Spanje wordt voornamelijk gefinancierd door belastingen die worden geïnd door de overheid. Het systeem is gebaseerd op solidariteit, waarbij iedereen bijdraagt via inkomstenbelasting en andere heffingen, ongeacht of ze direct gebruikmaken van de gezondheidszorg.
Dit systeem zorgt ervoor dat medische zorg grotendeels gratis is voor alle inwoners, met uitzondering van sommige kosten, zoals bepaalde medicatie of gespecialiseerde behandelingen. De verantwoordelijkheid voor de gezondheidszorg is gedecentraliseerd, wat betekent dat de autonome regio’s in Spanje hun eigen gezondheidszorg beheren en financieren binnen Spanje.
Door de decentralisatie naar regionale overheden is het verschil in toegang tot gezondheidszorg een van de meest zorgwekkende resultaten uit het recente onderzoek. Bijna 38% van de ondervraagden vindt dat niet alle autonome regio’s gelijke zorg aanbieden, wat zorgt voor ontevredenheid onder de Spanjaarden.
Er zijn namelijk aanzienlijke regionale verschillen in de kwaliteit van de gezondheidszorg, die deels worden beïnvloed door economische factoren en politieke beslissingen. Regio’s met meer middelen kunnen betere zorgfaciliteiten en hoogopgeleide professionals aanbieden, terwijl minder gefinancierde regio’s worstelen om basisdiensten te leveren.
Deze ongelijke verdeling betekent dat sommige inwoners toegang hebben tot uitgebreide medische behandelingen en gespecialiseerde zorg, terwijl anderen gedwongen zijn om te vertrouwen op beperkte en vaak overbelaste voorzieningen. De spanning tussen deze verschillende ervaringen creëert een gevoel van onrechtvaardigheid.
Waardering publieke gezondheidszorg
Een ander belangrijk aspect van de openbare gezondheidszorg is de waardering die mensen hechten aan de ontvangen zorg. Uit het onderzoek blijkt dat 82% van de gebruikers van de publieke gezondheidszorg positief oordeelt over hun ervaringen met huisartsen, wat aangeeft dat er een sterke basis van vertrouwen is in bepaalde delen van het systeem.
De gemiddelde score van het Spaanse gezondheidszorgsysteem was 6,35 op een schaal van 10, wat aangeeft dat er nog verbeteringen mogelijk zijn. Veel mensen waarderen de toegankelijkheid van basisgezondheidszorg, zoals huisartsen en spoedeisende hulp, maar merken ook op dat er tekortkomingen zijn in de gespecialiseerde zorg.
Het onderzoek benadrukt ook de steeds belangrijkere rol van nieuwe technologieën in de publieke gezondheidszorg. 40% van de bevolking heeft toegang gekregen tot hun elektronisch medisch dossier, maar bijna 60% heeft dat nog niet gedaan. Van die groep weet 34,5% niet dat het mogelijk is, terwijl 20% aangeeft dat gebrek aan toegang of vaardigheden met internet de grootste hindernis vormt.