SORIA – Er wordt al maanden over gesproken in Spanje waar voor- en tegenstanders zijn te vinden van de makro-boerderijen of megastallen waar duizenden dieren in een kleine ruimte leven om daarna geslacht te worden. Het gaat daarbij vaak over varkensstallen maar er zijn ook veel makro-stallen met koeien. Als het aan het bedrijf Valle de Odieta ligt moet Spanje in de provincie Soria in een klein dorp de grootste makro-stal van Spanje, van Europa en ter wereld krijgen met ruimte voor 25.000 koeien. Maar er is veel verzet tegen deze plannen.
In 2016 kwamen vertegenwoordigers van het bedrijf Valle de Odieta naar het dorp Noviercas in de provincie Soria in de autonome regio Castilië en León. In het dorp met amper 150 inwoners moest een makro-stal komen met ruimte voor duizenden koeien waardoor er veel banen en rijkdom gecreëerd zouden worden. Veel inwoners verkochten met deze beloofde toekomst dan ook hun stukje grond maar na verloop van tijd zakte de euforie en begon men na te denken. Uiteindelijk kon het bedrijf niet genoeg grond bij elkaar sprokkelen en wordt sindsdien gestreden tegen de komst van deze maco-boerderij.
Greenpeace Spanje voert samen met de Asociación Hacendera, Ecologistas en Acción en de Coordinadora Estatal Stop Ganadería Industrial actie tegen de komst van deze makro-stal want dat is helemaal niet goed voor de werkgelegenheid, de economie en al helemaal niet voor de natuur en het milieu. Daarbij wordt verwezen naar een andere makro-stal met 5.000 koeien in Navarra van hetzelfde bedrijf. Dat bedrijf is al meerdere keren door de regionale overheid van Navarra op de vingers getikt en bekeurt voor diverse onregelmatigheden waaronder vervuiling.
De geplande makro-stal in Soria moet de grootste van Spanje, Europa en de wereld worden met ruimte voor 25.000 koeien maar er zijn al heel veel makro-stallen in Spanje te vinden. Spanje lijkt het mekka voor de makro-boerderijen omdat er veel ruimte is in het land.
Wat is een makro-stal?
Maar wat is een makro-boerderij of ‘macrogranja’? Er is in Spanje niet echt een vaste omschrijving voor maar het gaat om een boerderij waar massaal vlees geproduceerd wordt door duizenden dieren op een kleine oppervlakte die industrieel behandeld worden. Exacte cijfers zijn moeilijk te achterhalen volgens deze website maar er wordt gesproken over 7.100 industriële complexen waaronder 3.200 makro-boerderijen met elk meer dan 2.000 vleesvarkens of 750 fokzeugen en 550 makro-boerderijen voor pluimvee met meer dan 40.000 leghennen.
Er zijn in Spanje ook 13.697 melkproductie bedrijven waarvan 115 meer dan 626 melkkoeien hebben. De rundvleessector telt 69.126 bedrijven met zoogkoeien (bestemd voor de kalveropfok), waarvan er ongeveer 3.730 meer dan 100 zoogkoeien huisvesten. De drie belangrijkste regio’s met macro-boerderijen die bestemd zijn voor de intensieve pluimvee- of varkenshouderij zijn Aragón (922), Catalonië (856) en Castilië en León (582). Bij melkvee zijn van de 115 grote melkveebedrijven er 32 in Catalonië te vinden, 19 in Castilië en León, 12 in Castilla-La Mancha en 11 in Navarra. De grootste boerderijen voor zoogkoeien zijn in Castilië en León (1268) en Extremadura (1157) te vinden.
Het gaat echter in het geval van varkens om 1% van het totaal en bij koeien om 3% van de meer dan 780.000 veehouderijen in Spanje die dus hoofdzakelijk klein of middelgroot zijn. Greenpeace spreekt echter over de sociale en milieu impact van de industriële bedrijven en zegt dat 94% van het varkensvlees dat geëxporteerd wordt afkomstig is van een makro-boerderij.
In vleesminnend Spanje zijn de meningen ook verdeeld want veel kleinere boeren zijn tegen de macro-boerderijen terwijl de macro-boerderijen zelf juist aangeven dat ze dé oplossing zijn voor het lege en verlaten Spanje. Maar dat laatste klopt niet helemaal want juist in die dorpen waar ‘macrogranjas’ komen daalt het aantal inwoners vanwege onder andere de stankoverlast, vliegen, geluid en achteruitgang van leefgebied. Achter de macro-boerderijen zitten vaak geen boeren meer maar grote industriële bedrijven die op die manier veel geld investeren en verdienen ten koste van onder andere het milieu zoals het mest (uitwerpselen) en de impact op het grondwater vanwege nitraatverontreiniging waardoor zelfs in sommige gemeenten het grondwater niet meer te drinken is.