Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Een tijdje terug hebben we een klein zwembadje gekocht. Zo’n rond van 2 meter 40 doorsnede. Baantjes trekken is natuurlijk niet mogelijk, maar daar is het ons ook niet om te doen. We willen gewoon lekker een frisse duik nemen. Met duik bedoel ik dan, in het bad gaan staan en dan gaan zitten of liggen 😉
Op ons privaat campingveldje zoek ik een stukje uit wat er mooi vlak uit ziet. Ik maak alles netje en leg als ondergrond twee oude dunne MDF platen weg aangevuld met een zeiltje. Ik blaas met de compressor de rand op en vul vervolgens het bad. Als het vullen een tijdje bezig is blijkt dat het stuk waar ik van vindt dat het mooi vlak is, wel vlak te zijn maar wel niet helemaal horizontaal. Het bad is een bad zonder verder constructie en het lijkt er op dat het bad langzaam bergaf loopt hoe voller het komt. Ik draai de kraan dicht en laat het water weer uit het bad lopen. Dit belooft geen succes te worden als ik er mee door ga.
Als het bad leeg is volgt een herhaling van zetten op een volgend vlak stuk wat ook minder vlak blijkt te zijn dan ik dacht te zien. Maar het bad kan nu wel voor ongeveer 30 centimeter gevuld worden. Het is al dagen bloedheet, dus we doen het hier maar mee en dan zien we een andere keer wel verder. In ons badje en met ligstoelen in de schaduw van de kastanjeboom is het buiten met een drankje er bij goed toeven.
Buurman Xavier uit het dorpje verderop nodigt ons uit om op visite te komen. Iedereen in het dorpje heeft mot met elkaar. Gelukkig hebben wij daar geen last van. Wij horen niet bij het dorpje en eigenlijk kunnen wij met iedereen uit het dorpje prima overweg. Nadeel van de meeste in het dorpje is dat ze alleen over koeien kunnen praten. Xavier en zijn vrouw hebben een gewone baan en zien dus meer van Spanje dan alleen het dorpje en de koeien. Wij kunnen het goed met hen vinden de keren dat we elkaar tegenkomen. Nu gaan we dus op visite. Het is erg gezellig en we maken een rondje door hun huis. Aan de buitenkant lijkt het klein, maar binnen lopen we van de ene kamer naar de andere kamer. Het is groot. Dan gaan we de tuin in. Hun zijn de enige met een tuin, een tuin is namelijk niet functioneel in de ogen van de rest van het dorpje. Ook wij krijgen commentaar over onze tuin, er hadden ook tomatenplanten kunnen staan namelijk. Het is een hele mooie tuin, met een zwembad. Ik vertel over ons zwembad en dat we er maar 30 centimeter water in kunnen zetten omdat het vlakke stuk niet helemaal horizontaal is.
Xavier verteld dat dat bij hun eerst ook een probleem was, maar met de tractor met de laadschop is dat vlak en horizontaal maken een fluitje van een cent! Zal ik het bij jullie een dezer dagen ook komen doen? Nou… als dat kan, dan zou dat fijn zijn en een hoop werk schelen. De volgende dag laat ik het zwembad leeglopen en ruim alles op zodat er in de komende dagen met een tractor gewerkt kan worden. De volgende dag laat Xavier weten dat hij in de avond komt na zijn werk. Die dag om een uur of acht gaan we aan de gang. Het is maak tikken met die tractor! Als het grove werk gedaan is gaan we met de hand verder. We meten regelmatig met een waterpas maar dat wil niet zo lukken. Het is laat en Xavier gaat naar huis. De volgende ochtend ga ik aan de gang om het helemaal te egaliseren. Met de bouw laser, paaltje en een touw zet ik een vierkant uit. Het touw is precies waterpas gezet met de laser. Nu kan ik hier en daar wat grond weghalen en aanvullen waar het moet. Het is toch meer werk om het allemaal netjes te krijgen. Maar tegen de middag ben ik klaar en kan het zwembad opgezet worden. Nu staat er 60 centimeter water in en gaat het afkoelen en beetje dobberen een stukje makkelijker. Heerlijk zo’n privé zwemparadijs!