Álora en Ardales willen dat ‘El Saltillo’ niet ‘Caminito van Axarquia’ genoemd wordt

Álora en Ardales willen dat ‘El Saltillo’ niet ‘Caminito van Axarquia’ genoemd wordt
beeld: Pixabay
Let op: Dit bericht is meer dan zes maanden oud. Informatie hierin kan verouderd zijn.

MÁLAGA – De burgemeesters van de gemeenten Álora en Ardales die samen verbonden en verantwoordelijk zijn voor de inmiddels wereldbekende ‘Caminito del Rey’ wandeling, willen dat men stopt met het benoemen van de ‘El Saltillo’ in Canillas de Aceituno als de ‘Caminito del rey van de Axarquía’. De burgemeesters vinden dat beide wandelingen niets met elkaar te maken hebben en deze benoeming zorgt voor verwarring.

Ook wij bij de redactie omschrijven de wandeling van ‘El Saltillo’ bij Canillas de Aceituno als de ‘Caminito del Rey van de Axarquia’ maar wellicht is dat inderdaad niet de juiste benaming. Uiteraard heeft de regionale pers voor deze benaming gekozen omdat de ‘Caminito’ natuurlijk al wereldbekend is en men zo meteen weet waar men het over heeft.

Feit is echter dat beide wandelingen niet veel met elkaar te maken hebben. Weliswaar hebben beide wandelingen een deel waarbij er een wandelpad aan de rotsen is vastgemaakt en hebben beide wandelingen hangbruggen maar de Caminito del Rey is toeristisch en organisatorisch gezien heel anders. 

Ook is de ‘El Saltillo’ in de Axarquia regio niet een wandeling die weggelegd is voor iedereen en dient men wel over enige kennis en ervaring te beschikken. Dat kwam recent nog meer aan licht toen een vrouw uitgleed, in een kloof viel en ter plaatse overleed.

Volgens de burgemeesters gebeurt het veel te vaak dat de ‘Caminito del Rey’ naam gebruikt wordt als aanduiding van andere wandelingen in heel Spanje en dat is onterecht. Er is volgens de burgemeesters van Álora en Ardales slechts een ‘Caminito del Rey’ en die is te vinden in de Guadalhorce.

Volgens beide burgemeesters is de Caminito del Rey ‘een unieke plek, waar je je kwetsbaar en klein voelt, gezien de uitgestrektheid en schoonheid van je omgeving. Het is een verbinding met ons verleden. Het was een toegangsweg; een pad dat gebruikt werd door de inwoners van de omgeving in hun dagelijkse werk of school’. Het vormt onderdeel van het cultureel erfgoed.