Onderzoekers van de Universiteit van Alicante hebben door te kijken naar de seismologische informatie op het Spaanse vasteland een bijgewerkte kaart van seismisch gevaar in Spanje kunnen samenstellen waar het risico van in elkaar stortende gebouwen het grootst is bij aardbevingen. De resultaten van dit onderzoek zijn in het artikel ‘Risk-targeted hazard maps for Spain‘ in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Bulletin of Earthquake Engineering’ gepubliceerd.
Op onderstaande kaart is te zien dat de kans op instortende gebouwen het grootst is in de rode gebieden, te weten de regio Murcia en de provincies Valencia, Alicante, Almería, Granada en Málaga. Delen van de provincies Valencia, Granada en Málaga zijn ook oranje gekleurd, net zoals delen van de provincies Girona en Lleida in Catalonië, de provincie Huesca in Aragón en de provincie Jaén in Andalusië. Bij dit onderzoek is alleen gekeken naar het Spaanse vasteland en niet naar de Balearen en Canarische Eilanden.
Volgens de onderzoekers is Spanje een land met een laag tot matig seismisch gevaar in vergelijking met andere Europese landen zoals Italië of Griekenland. Spanje heeft in het verleden echter verschillende verwoestende aardbevingen ondergaan met als belangrijkste gebeurtenissen de aardbeving in Torrevieja in 1829 met een maximale intensiteit van 6,6 op de Schaal van Richter en de aardbeving van Arenas del Rey in 1884 met een maximale intensiteit van 6,5 op de Schaal van Richter.
In 1994 werd de eerste nationale ontwerpcode voor seismische gebouwen met een probabilistische seismische gevarenkaart goedgekeurd. Later werd de seismische gevarenkaart van de code bijgewerkt na de schadelijke aardbevingen die plaatsvonden in het zuidoosten van Spanje, namelijk de Mula-aardbeving in 1999, de aardbeving van Bullas in 2002, de aardbeving in La Paca in 2005 en de aardbeving in Lorca in 2011, respectievelijk tussen de 4,7 en 5,2 op de Schaal van Richter.
Uiteindelijk dient deze bijgewerkte kaart van seismisch gevaar in Spanje om de seismische versnelling uit te rekenen, de maatstaf van een aardbeving die het meest wordt gebruikt in de techniek en de waarde die wordt gebruikt om seismische voorschriften en seismische risicozones vast te stellen. Tijdens een aardbeving hangt schade aan gebouwen en infrastructuur nauw samen met de snelheid en versnelling van de seismische versnelling en niet met de omvang of kracht van de aardbeving.
