MADRID – Veel van de lezers van SpanjeVandaag kennen het vast wel. Je stapt uit het vliegtuig in Benidorm of komt met de auto aan in Figueras, en wanneer je je eerste woorden Spaans uitspreekt, klinkt je stem twee octaven lager en een stuk zuidelijker. Maar hoe komt het nu eigenlijk precies dat onze stem verandert wanneer we een andere taal spreken?
Wanneer we van taal wisselen verandert vaak zowel onze toon als ons accent. Zo kan de meest Andalusische Andalusiër (die thuis nauwelijks de ‘s’ uitspreekt: yo soy andaluh) in het Engels plots een rasechte inwoner van Londen lijken. Denk maar aan bekende acteurs als Penélope Cruz of Javier Bardem. Wanneer die van taal wisselen, verandert ook hun stem helemaal mee.
Volgens een studie van de universiteit van Stirling zijn de redenen daarvoor vrij eenvoudig. De mens is een sociaal wezen, en wanneer hij in gesprek gaat probeert hij zijn stemtoon aan te passen naar gelang de huidige gesprekspartners. Ook wanneer we van taal wisselen, proberen we zo goed mogelijk de toon en de uitspraak van die andere taal aan te nemen om de communicatie te vereenvoudigen.
Bovendien heeft elke taal zijn eigen frequentie. Ook op die manier wordt onze uitspraak gestuurd. Zo heeft het Japans een veel hogere frequentie dan het Nederlands. Van alle Germaanse talen is het het Duits die de laagste toon heeft. Ook het Engels heeft bijvoorbeeld een gemiddeld hogere frequentie dan het Spaans. Wie Engels spreekt doet dat dus met een scherpere toon dan in het Spaans.
Een andere reden voor de stemverandering is de wens om geen buitenlander te lijken en zo onopvallend te blijven. Niemand investeert toch uren in het leren van een taal om dan voor eeuwig de buitenstaander te lijken? De volgende keer dat je stem overslaat wanneer je nerveus om ‘la cuenta’ (de rekening) vraagt, weet je dus precies waarom dat helemaal niets vreemds is.