Zes op de tien gezinnen in Spanje heeft hulp nodig van iemand anders om voor hun kinderen te zorgen, een aantal dat tot zeven op de tien gezinnen stijgt in het geval van gescheiden ouders en eenoudergezinnen. De steun komt voornamelijk van familie en vertrouwde omgeving. Dit blijkt uit een onderzoek uitgevoerd door Kantar op verzoek van Zürich Seguros.
Uit het onderzoek Zorgen en uitdagingen van het huidige ouderschap in Spanje, gebaseerd op een steekproef van 1000 vaders en moeders met kinderen tot 11 jaar oud en representatief voor de verschillende soorten gezinnen in Spanje, blijkt dat slechts 4% van de hulp afkomstig is van professionele zorgverleners. In bijna zes op de tien gezinnen zijn de opa’s en oma’s degene die de meeste steun aan ouders bieden.
Gemiddeld spenderen Spaanse ouders doordeweeks 3,5 uur per dag met hun kinderen, wat in het weekend verdubbelt. Slechts één op de vier respondenten is volledig tevreden met de tijd die ze met volledige aandacht aan hun gezin besteden. Echter, 69% van de moeders geeft aan dat ze meer tijd besteden aan de zorg voor hun kinderen dan aan hun echtgenoot.
44% van de ouders in Spanje ziet tijdgebrek als de grootste moeilijkheid bij het bijdragen aan de academische ontwikkeling van hun kinderen. Andere obstakels bij het samenwerken in de opvoeding van kinderen zijn de moeilijkheid om hen te motiveren om te studeren of huiswerk te maken (31%), de verschillen in onderwijscriteria met de school (20%) of het gebrek aan kennis (18%).
Deze barrières wegen in eenoudergezinnen tot 50% hoger dan in de rest. Eenoudergezinnen benadrukken ook andere beperkingen, zoals een gebrek aan toegang tot schoolversterkingsprogramma’s (25%) of economische problemen (25%).
Het onderzoek onthult ook dat 38% van de ouders zich zorgen maakt over pesten en cyberpesten. Daarnaast is 35% van de ouders bezorgd over het emotionele welzijn van hun kinderen, en 32% maakt zich zorgen over overmatig gebruik van internet en elektronische apparaten.
Het onderzoek toont daarnaast aan dat er verschillen bestaan tussen de zorgen van moeders en vaders. Moeders richten zich over het algemeen meer op de emotionele aspecten en het heden van hun kinderen, zoals hun schoolprestaties. Vaders daarentegen maken zich meer zorgen over de toekomst, zoals de academische prestaties van hun kinderen en hun welzijn in geval van overlijden van de ouders.