In Spanje zijn nog altijd 2.341 dorpen waar geen enkele vorm van bankdienst aanwezig is. Dat betekent: geen bankkantoor, geen geldautomaat en zelfs geen mobiele bankbus. Deze zogeheten financiële uitsluiting treft vooral kleine, afgelegen dorpen met gemiddeld slechts 143 inwoners en een vergrijsde bevolking.
In totaal wonen er ruim 335.000 mensen in deze gemeenten zonder enige fysieke banktoegang. De meeste van deze dorpen (2.280) hebben minder dan 500 inwoners. Het zijn vaak verouderende gemeenschappen waar de gemiddelde leeftijd op 56 jaar ligt. Bovendien verdienen de huishoudens daar gemiddeld 17 procent minder dan in plaatsen mét bankdiensten.
Toch is er lichte vooruitgang geboekt. Sinds begin 2024 zijn 334 gemeenten van deze lijst verdwenen, waaronder 305 kleine en 29 iets grotere dorpen. Dat komt neer op een daling van ongeveer 12 procent ten opzichte van het jaar ervoor. Voor het eerst in lange tijd lijkt de situatie dus iets te verbeteren.
Ondanks die verbetering blijft het probleem groot in bepaalde regio’s. Castilla y León en Navarra zijn de meest getroffen autonome regio’s, met respectievelijk 7 en 5 procent van hun bevolking zonder toegang tot fysieke bankdiensten. In tegenstelling daarmee hebben Madrid, Murcia en de Canarische Eilanden dit probleem volledig weten op te lossen.
Op provinciaal niveau spant Zamora de kroon met ruim 21 procent van de inwoners zonder enige bankdienst. Ook in Salamanca is de situatie nijpend met bijna 16 procent. In deze gebieden is het voor ouderen extra moeilijk om hun financiële zaken te regelen.
De Spaanse overheid werkt aan oplossingen, zoals mobiele bankdiensten en digitale ondersteuning. Maar zolang digitale vaardigheden en bereikbaarheid in deze dorpen achterblijven, blijft fysieke aanwezigheid essentieel voor veel – vooral oudere – inwoners.