In Spanje zijn er meer dan 3.000 stranden, maar volgens ouderen en mensen met een beperking zijn veel daarvan nog steeds lastig bereikbaar. Slechts 20 procent van de stranden is echt goed toegankelijk, en vaak ontbreekt er een logische route van de parkeerplaats tot aan het water.
Mensen als María Jesús, die een knieoperatie onderging, zeggen dat een strandhelling of looppad niet genoeg is. Ze vertelt dat ze al struikelt voordat ze het water bereikt. Marcelino, die multiple sclerose heeft, startte een petitie omdat het strand in Salobreña (Granada) niet toegankelijk was. Die kreeg ruim 37.000 handtekeningen, en sindsdien beloofde de provincie beterschap.
Volgens de wet moeten stranden sinds 2013 toegankelijk zijn, en vanaf 2021 zijn er ook eisen voor het badseizoen. Toch doen gemeenten dit vaak verschillend, afhankelijk van geld en ligging. De Blauwe Vlag is een keurmerk voor stranden die aan bepaalde eisen voldoen. In 2025 kregen 642 Spaanse stranden zo’n vlag, en daarvan zijn er 82 procent toegankelijk, maar slechts 41 procent heeft ook speciale strandstoelen en hulp.
De Spaanse Rode Kruis (Cruz Roja) helpt al 27 jaar met aangepast strandgebruik. In 2025 doen ze dat op 48 stranden, met douches, schaduwplekken en amfibische stoelen. Alleen is dat maar op 10 procent van alle stranden waar ze actief zijn, omdat gemeentes zich ervoor moeten aanmelden, iets wat nog te weinig gebeurt volgens het Rode Kruis.
Toegankelijke stranden hebben meer nodig dan een pad: een volledige route vanaf parkeerplaats tot in het water, aangepaste toiletten, kleedkamers en douches zijn wettelijk verplicht. Ook moet er schaduw zijn en goede bewegwijzering. Organisaties raden ook rolstoelen, speciale krukken en informatieborden aan.
Volgens belangenorganisatie COCEMFE is een dagje strand geen luxe, maar een recht. De ouderenorganisatie PMP vraagt om stevigere looppaden, meer parkeerplekken en aandacht voor mensen met een visuele beperking. Ze zeggen: het strand is belangrijk voor de gezondheid en het geluk van ouderen.