In San Fernando de Henares richtten werken aan de metrolijn structurele schade aan aan heel wat gebouwen. Mensen werden uit hun onveilige huizen gezet. Velen onder hen vinden dat het stadsbestuur daar onvoldoende compensatie voor voorzag. Het verhaal van een tentenkamp midden in Madrid. “Het lijken vluchtelingen, maar dat zijn het niet”.
Het is op zijn zachtst gezegd een ongewoon zicht. Te midden van het Pedro Zerolo park van San Fernando de Henares (40.000 inwoners) staat een plastic tafel die de ‘tafel van de psycholoog’ wordt genoemd. Elk om de beurt schuiven hier de buurtbewoners aan die door de bouwwerken aan de Metro dakloos werden. Ze kamperen op publiek terrein om rechtvaardige schadevergoedingen te vragen aan het Madrileense stadsbestuur.
Alles begon in 2007. Werken aan de metrolijn maakten de bodem in de buurt instabiel. Enkele huizen verzakten en moesten zelfs met de grond gelijk worden gemaakt. Waar ooit mensen woonden, zie je nu scheuren, kleine kloven, en stadsarbeiders die de boel vol cement proppen in de hoop de schade in te dammen.
En zo zagen veel buurtbewoners zich verplicht uit protest midden in de stad te kamperen. Enerzijds kunnen ze op veel solidariteit rekenen. Aan de andere kant is er ook onbegrip. “Wat willen ze bekomen in ruil voor een oud appartement?”, klinkt het bij sceptici, nadat het stadsbestuur eerder al schadevergoedingen tussen 136.000 en 355.000 Euro toekende aan de gedupeerden.
De familie van Eva en Ivan verloor hun huis. Ondanks dat het niet langer bestaat, blijven ze er maandelijks 571 euro hypotheek voor betalen. Ook het nieuwe appartement dat ze huren kost hen maandelijks 1.100 euro, en daar komen gemiddeld nog eens 150 euro advocatenkosten bij. Het is begrijpelijk dat de 184.000 euro schadevergoeding die het stadsbestuur hen gaf te weinig lijkt. Voor de 80 getroffen families is dit een harde werkelijkheid.
De presidente van de Madrid regio, Isabel Díaz Ayuso, beweert dat het stadsbestuur de hoogst mogelijke schadevergoeding betaalde. In de tenten klinkt echter een heel andere waarheid. “Je gaat eraan onderdoor”, vertelt Juan over het verzet. “Dit is onmenselijk. Het lijkt een vluchtelingenkamp in Syrië, maar dan midden in zo een rijke gemeenschap als die van Madrid”.