Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
Een nieuw bed zou geen overbodige luxe zijn, bedenken we, want het goedkoopje dat we alweer een hele tijd be-liggen is niet echt goed voor onze ruggen.
We verdiepen ons dus in de voors en tegens van de verschillende soorten matrassen: binnenveringsmatrassen zijn niet echt geschikt horen wij van vrienden, pocketveren schijnen ook nadelen te hebben, boxspring zou al iets beter zijn, maar traagschuim, dat moet heel goed zijn, wordt ons verteld. Wij hebben er geen verstand van, daarom gaan wij op zoek naar een beddenspeciaalzaak. Er staat met grote letters Descuentos (kortingen) op de ramen geschreven en aangezien ik dol ben op kortingen, stappen we hoopvol de winkel in.
Natuurlijk moeten we de diverse soorten uitproberen en we vlijen ons dan ook neer op allerlei showroommodellen en laten ons voorlichten. In de etalage staat een traagschuim matras, ook even proberen. En zo kan het gebeuren dat twee Hollandse ouwetjes samen op een bed belanden in de etalage van een winkel in Fortuna! Zie je het voor je??
Helaas slaat “Descuentos” alleen maar op de modellen die we juist hebben afgekeurd, maar we hebben toch iets aardigs gevonden in de hoop dat onze ruggen na een nacht liggen ’s morgens niet meer hoeven te worden gerekt of gestrekt van ellende. Vandaag wordt onze keus thuisbezorgd.
Omdat we nogal afgelegen wonen en het adres moeilijk uit te leggen is, spreken we in dit soort gevallen meestal af “bij het blauwe bord op de hoek. Daar wacht ik op uw komst.”
Als ik naar het blauwe bord rijd om hen op te halen, zie ik een rare boordevol geladen auto aankomen. Links en rechts wapperen hele slierten touw. Op het dak bungelt een groot pakket. Het gevaarte zwaait heen en weer, de kofferklep staat open en daar steekt van alles uit. Ik kreeg een sterk vermoeden dat dát best wel eens onze beddenboer zou kunnen zijn en dát bleek juist.
Thuis aangekomen begint hij vol ijver de auto uit te ruimen en alles wordt naar binnen gedragen. “Regalo!” stralen twee pikzwarte oogjes naar mij. ”Cadeautje!” de eigenaar van die stralende oogjes overhandigt mij een pakket met twee hoofdkussens in een formaat waar geen kussensloop voor bestaat. Ik moet dus achter de naaimachine, maar de oogjes stralen zó, dat ik maar dankbaar doe.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Ze zijn met z’n tweeën en dragen samen het gevaarte naar binnen. Dan moet het in elkaar gezet worden maar eerst moet het oude bed eruit gehaald worden. Dat hadden we zo afgesproken. Ze beginnen het oude bed uit elkaar te slopen en daarna het nieuwe bed in elkaar te zetten.
O wee, de pootjes vergeten. “Mañana” stralen de mooie oogjes. “Maar dan zouden we vannacht op de grond moeten slapen. Dat doen we niet.” O nee, da’s waar. Nou vanavond dan maar.” We houden ons hart vast want veel Spanjaarden vinden afspraken ondingen, in elk geval niets om je aan te houden. Dus we benadrukken nogmaals dat hij vanavond echt moet komen. Ja hoor, komt voor mekaar!
Ze droppen ons oude bed los op het dak van hun auto zonder imperiaal, stappen in en rijden weg. Het bed wiebelt gevaarlijk van links naar rechts, maar wordt op zijn plaats gehouden door twee armen die uit de ramen steken om het geheel boven op het dak vast te houden.
“Tjemig” zegt Egbert, moeten ze zó naar hun winkel rijden? Dat kan niet over die drukke weg!” Maar ja, Egbert is een Hollander, dat is het verschil. De man zal het vaker zo gedaan hebben en het zal echt wel goed komen. We hopen alleen niet dat hij zijn lading ergens langs de kant van de weg dumpt, want er zijn Spanjaarden die daar helemaal geen probleem van maken: die ploffen hun rotzooi gewoon van de berg af. Hoewel het milieubewustzijn hier ook doorsijpelt en dat tegenwoordig minder vaak gebeurt, moet je toch niet raar kijken als er onder heuvels of bergen een soort vuilnisbelt ontstaat. We zullen toch eens goed om ons heen kijk of we onze matras ergens onderaan de berg zien liggen! Ik hoop het niet, want dan zullen we echt gaan protesteren.
Nog even vermeldenswaard: gisteravond kwamen de mooie zwarte oogjes toch nog de beddenpootjes brengen. De schat! Hij bevestigde ze ook nog aan het bed en toen kon ik het bed netjes opmaken en zo komt het dat we vannacht heerlijk op het nieuwe bed hebben kunnen slapen. En nóg belangrijker: dat we zonder rugpijn of stijve ledematen zó weer de nieuwe dag in konden stappen. Heerlijk!
Groetjes van Barbara