INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Vilagarcia de Arousa, de volgende stad op het Gallicische lijstje en we hebben het blijkbaar weer getroffen. Precies tijdens ons bezoek, zijn er férias aan de gang. Welke reden de Spanjaarden nu weer hebben om te feesten, is me niet helemaal duidelijk en dit geldt vast ook voor velen onder hen. Als ze maar kunnen feesten, want Spanjaarden en fiestas, dit weten we intussen al, zijn als twee handen op één buik. Sommige straten werden verkeersvrij gemaakt en waar normaal auto’s kunnen parkeren, staan nu wat houten stalletjes neergepoot. De één verkoopt zelfgemaakte sieraden, de ander kaarsen in alle vormen en kleuren, nog een ander Spaanse kazen en hammen. Ik zag zelfs wat vettige donuts met te veel suiker de revue passeren. Maar toch leek één kraampje, vooral bij het jonge volkje dan, met de meeste aandacht weg te lopen. Een tentje met speelgoed. Houten kinderzwaarden, kleurrijke schilden en riddershelmen. Een knipoog naar de Middeleeuwen, ook daar hebben de Spanjaarden iets mee. Ongetwijfeld zit hun rijke patrimonium daar voor iets tussen. Het laat dan ook niet lang op zich wachten of de eerste Spanse ridders komen al roepend en schreeuwend met geheven zwaarden van alle kanten op gerend. De nieuwe generatie voor de volgende kruistocht is geboren…
Iets verderop hangt de geur van eten in de lucht. Ik ruik worsten, ribbetjes en delen van de kip op de grill. Meteen krijg ik een eerste hongertje, maar besluit om daar voorlopig nog niet aan toe te geven. Nog iets verder zie ik enkele vrouwen achter grote koperen ketels met grote pollepels staan roeren. Heksensoep? Tuurlijk niet, wel pulpo a la gallega, inktvis op Galicische wijze. Allemaal hebben we weleens van die vettige inktvisringen gesmuld met lekker veel looksaus, maar pulpo is het echte werk. Niets gefrituurd, maar lekker eerlijk. Wanneer ik één van de dames achter de grote kookpot aanspreek, laat ze me meteen een stukje proeven. Terwijl het stukje inktvis me bijna smelt in de mond en het me duidlijk in de smaak valt, legt ze uit dat inktvis in feite helemaal niet moeilijk te bereiden is. Alleen opletten dat je het vel er niet afkookt. Daarom wordt de dode octopus afwisselend in ijswater gedompeld voor hij opnieuw de dampende kookpot in gaat. Wanneer het diertje gaar is, wordt de pulpo bij zijn tentakels uit de pot getrokken en wordt de schaar in zijn lange vingers gezet. De vreemd uitziende stukjes vlees met zuignapjes worden nog wat besprenkeld met olijfolie en bestrooid met een vingertopje peper en paprikapoeder voor het ronde houten bordje ons met de woorden ¡Qué aproveche! in de hand wordt gestopt. We nemen plaats aan één van de tafeltjes en intussen is een fanfare in aantocht met muziek die eerder aan Schotland of Ierland doet denken en niet aan Spanje. Dit kan alleen maar de ’gaita’ zijn, doedelzakken op zijn Spaans. De inktvis moet er al redelijk snel aan geloven en pas nu begrijp ik waarom Galliciërs er zo gek op zijn. Zijn smaak is overheerlijk zodat ik maar gauw kan stellen: ‘Een Galiciër die geen pulpo lust, zal even schaars te vinden zijn als een Belg die geen frieten lust.’ Niet één dus …
Voor meer foto’s of inspiratie voor een volgende trip naar Spanje, Portugal of elders in Europa, kan je terecht op onze Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.