Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Antares, onze dwerg schnauzer is bijna 8. Wel heeft ze een probleem, ze eet altijd razend snel alsof ieder moment er een andere hond aan kan komen die haar eten wel eens weg zou kunnen kapen. Als of het niet genoeg is wil ze natuurlijk ook altijd met ons mee eten en we nemen ons telkens niets te geven als wij aan het eten zijn. Maar dat we het ‘ons voornemen’ zegt al genoeg. Maar nog steeds heeft ze niet genoeg!
In de stal woont een kater en soms twee in wisselende samenstelling. Rollo is er altijd, deze kater heet Rollo omdat hij de kleuren heeft van dat chocolade snoepje caramel vulling. De andere katers zijn er soms een paar dagen en dan weer weken niet. Rollo krijgt dagelijks eten in de stal en de andere eten mee. Maar als Antares de kans krijgt eet ze het kattenvoer van Rollo op. Meestal zien we op tijd wat ze in de stal gaat doen en sturen we ze de stal uit.
Koeienpoep, daar lust ze wel pap van! De weg hier bij ons voor, of de weilanden in de omgeving zijn als een restaurant. Maar het kan nog beter! Als wij de koeien, van de buren, die bij ons in de stal staan (een andere dan waar Rollo eet) naar buiten brengen en in de wei zetten dan komt het regelmatig voor dat we Antares kwijt zijn. De koeienstal is als een ‘all you can eat’ restaurant. Heerlijke verse koeienpoep. We zien het gelijk als ze gaan uit eten, haar grijze snor en baard kleuren dan groen/bruin. Als de koeien voer laten liggen dan is dat geen probleem voor Antares ook die bikkelt ze lekker op. Maar deze week ging het fout. Iets te veel koeienvoer gegeten. We gaan naar bed en Antares gaat mee, die slaapt bij ons. Als we net liggen moet ze over geven. Als we het net opgeruimd doet ze het nog een keer, sterker nog, ze doet het 5 keer kort achter elkaar.
Maar het kan nog erger! Achter de koeienstal is een beerput. Ik ben buiten bezig met het maken van cement als ik op een gegeven moment de beerput begin te ruiken. Normaalgesproken ruikt die put nooit, tenzij het hard en veel regent, dan ruiken we hem wel eens een beetje. Goed, ik ruik de beerput maar ga gewoon verder met wat ik aan het doen was. Dan hoor ik geluid, het klinkt als luchtbellen die door modder naar boven komen. Ik denk dus gasbellen die omhoog komen, maar ga wel even kijken. Tot mijn schrik kijk is recht in de bange oogjes van Antares. Ze is er in gevallen, vast met het idee dat er daar veel lekkers te eten is. Uit alle macht probeert ze boven te blijven, maar in die dikke brij is dat niet makkelijk, sterker nog, hoe meer je beweegt, hoe verder je wegzakt. Gelukkig staat het poep niveau hoog en ik steek mijn armen in de stront en grijp haar bij de pootjes en trek haar er uit. Tijd voor een grondige wasbeurt, maar ook na de wasbeurt kruiken we nog steeds wat er is gebeurt.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Spoedklus! Om de beerput is vele jaren geleden een afrastering gezet. Daarna is er jaren geleden nog een omheen gezet omdat de andere zowat vergaan was. Maar ook om de tweede afrastering is er een nieuwe omheen gezet en ook die is zo rot als maar zijn kan. Op dag één van de spoedklus trek ik alle oude palen met prikkeldraad uit de grond, maai al het onkruid en wildgroei aan weet ik veel wat voor planten weg. Een rand van twee meter rond de beerput is nu netjes. Op dag twee van de spoedklus, ga ik met de buurman beton ijzeren staven kopen. Hij weet waar we moeten zijn…. of toch niet helemaal. Maar uiteindelijk vinden we wat ik nodig heb. Met mijn boorhamer boor ik diepe gaten in de rand van de beerput waar ik daarna de staven er in kan slaan. Op dag drie ga ik met een onwillige rol schapengaas aan de gang. Als ik hem af rol, rolt hij achter mij weer op ….Pffff. Maar aan het einde van dag 3 staat er een nieuwe mooi en hond veilig hek rond de beerput! Antares kijk nog steeds of er een manier is om erin te komen. Maar helaas voor haar is dat niet meer mogelijk.
Tot volgende week!
Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen www.naargalicie.nl