Duizenden mensen hebben zich dit zondag weer op straat verzameld op de Canarische Eilanden om te protesteren tegen het huidige toerismemodel op de eilanden. Na de historische bijeenkomst van 20 april heeft de bevolking deze keer haar eisen naar de toeristische centra van de eilanden gebracht. Veel buitenlandse toeristen kwamen daardoor compleet verrast tegenover leuzen als “tourist go home” te staan, terwijl ze van een dagje strand genieten.

Onder het motto “Canarische Eilanden hebben een grens” zijn de inwoners van de eilanden op zondag 20 oktober de straat op gegaan om te protesteren tegen de overlast van toerisme, de drukte en de spanning op de woningmarkt. De demonstraties hebben zich geconcentreerd in de toeristische gebieden, aangezien ze deze beschouwen als “het epicentrum van het destructieve model” op de eilanden.

Na zes maanden van schijnbare politieke stilstand heeft de Canarische samenleving opnieuw de straat opgezocht om een wijziging van het huidige toeristische model van de eilanden te eisen. Voor het grootste deel georganiseerd door dezelfde groepen die op 20 april meer dan 57.000 eilandbewoners bijeenbrachten voor een gezamenlijke zaak, kwamen ze dit keer weer in actie met de vraag om concrete maatregelen van de overheidsinstanties.

De deelname varieerde per eiland. Uit de gegevens van de Delegatie van de Regering op de Canarische Eilanden en Lokale Politie op Tenerife blijkt dat ongeveer 6500 mensen hebben deelgenomen aan de manifestatie. Op Gran Canaria wordt het aantal deelnemers geschat op 1500, hoewel de organiserende groepen beweren dat dit aantal hoger ligt, rond de 5000. Op La Palma zijn de cijfers ook niet eenduidig: de Lokale Politie meldt 250 deelnemers, terwijl de organisatie spreekt van meer dan 400. Lanzarote telde 1500 deelnemers en Fuerteventura had er 350. Op El Hierro hadden zich zo’n vijftig mensen verzameld.

De laatste jaren is het toerisme op de Canarische Eilanden explosief gegroeid. Wat ooit een rustige vakantiebestemming was, verlangt nu constant naar meer accommodaties en faciliteiten. Dit resulteert in een ongecontroleerde uitbreiding van hotels en resorts, waarbij de voordelen voor de economie vaak ten koste gaan van lokale gemeenschappen en het milieu.

Inwoners zijn steeds ontevredener over de behandeling van hun eilanden. Ze voelen zich vaak gast in eigen huis, terwijl buitenlandse investeerders profiteren van natuurlijke hulpbronnen en cultuur zonder bij te dragen aan de lokale economie. Dit heeft geleid tot wanhoop en frustratie, wat resulteert in grootschalige protesten voor deze belangrijke kwesties.

Een belangrijk punt van de protesten is de groeiende economische ongelijkheid. Terwijl toerisme bloeit, hebben veel lokale bewoners moeite om rond te komen en leven velen op de Canarische Eilanden in armoede of sociale uitsluiting, ondanks de vele toeristen.

De verschillen zijn schrijnend: terwijl luxe resorts volop draaien en veel winst maken, kunnen vele inwoners geen fatsoenlijke huisvesting betalen. Dit vergroot de kloof tussen rijke toeristen en arme locals. Bewoners willen een eerlijker economisch systeem dat ook gewone mensen kansen biedt om van hun land te profiteren.