GRANADA – In het San Cecilio ziekenhuis beroert een patiënt de gemoederen. Paco Molina maakt er figuurtjes van servetjes terwijl hij zijn behandeling met chemotherapie afwacht, en tovert zo een glimlach bij de bezoekers en het personeel.
Elke 21 dagen moet Paco Molina in het Universitair Ziekenhuis van San Cecilio zijn voor zijn chemotherapie. Vliegensvlug en bijna zonder naar zijn handen te kijken vouwt hij er de servetjes tot kleine danseresjes met uitgestoken handen. Hij laat de poppetjes achter bij het venster van de cafetaria en begeeft zich naar de zevende verdieping, waar hij zijn drie uur durende chemotherapie toegediend krijgt.
Francisco Molina, beter bekend als Paco, is 81 en afkomstig uit Padul. Daar kennen ze hem als Paco van de benzine, omdat zijn vader een benzinepomp open hield. Kortgeleden werd darmkanker bij hem vastgesteld. Terwijl zijn behandeling wordt voorbereid gaat Paco even naar de cafetaria met zijn vrouw Lola Almendros. “In de bars waar ze me kenden, namen ze me de servetjes bij voorbaat af”, lacht Paco. “Omdat ik er van alles mee maak: hoedjes, vliegtuigen, vogels”. “Maar de danseresjes springen het meest in het oog”.
Paco leerde zijn figuurtjes zelf maken. Hij beweert dat het hem helpt de zenuwen te bedwingen. Mensen komen Paco vaak vragen wat hij met zijn popjes van plan is, waarop hij ze gewoonlijk weggeeft.
Paco was vijftig jaar lang technicus. Auto’s zijn zijn grote passie. Zijn thuis was weliswaar niet de garage, maar de school, waar hij les gaf aan toekomstige autotechnici. Sinds de darmkanker bij hem werd vastgesteld, moet Paco om de drie weken in het ziekenhuis zijn. Ondanks dat hij door het oog van de naald kroop, gaat het voorlopig goed met hem. Hij is alvast een graag geziene en bekende gast in de cafetaria van het San Cecilio ziekenhuis.