INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond Barry ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen naar bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Las Arenas. Hier waren we al eerder voorbijgereden, dus trakteren we onszelf dan toch maar op die beloofde stop tijdens onze terugtocht richting Panes. Het blijkt een klein stadje zonder meer, maar vooral een uitstekende uitvalsbasis voor wie graag van hieruit het avontuur wenst op te zoeken. Wij gaan op zoek naar twee zaken en slaan haast twee vliegen in één klap. Omdat de maag ook wat wil, beginnen we met een culinaire lekkernij. Die befaamde queso de Cabrales. Reeds vele jaren terug hadden we reeds het genoegen om deze heerlijke specialiteit vanuit de Picos te mogen proeven. Ik zou hem durven omschrijven als een kaas met karakter waar een geurtje aan vast hangt. Zijn smaak is krachtig, zijn kleur wit of witgeel met blauwgroene aders en zijn textuur is als romig te omschrijven dan eerder vast. Deze Asturiaanse kaas heeft bovendien een DOP (Denominación de Origen Protegida), wat garandeert dat de kaas volgens traditionele methodes werd gemaakt in de regio van herkomst. Het rijpproces gebeurt in grotten waar de kaas enkele maanden blijft liggen voor hij volledig op smaak is. Wie ooit la Ruta del Cares heeft gelopen, zal wellicht de sterke geur hebben geroken die er hangt bij het passeren van de genummerde grotten.
Maar wie last heeft van een te hoge cholesterol laat deze kaas met zijn eerder hoog vetgehalte best links liggen. Moeilijke opdracht voor wie houdt van kazen.
Maar voor wij ons naar een kaaswinkel begeven, bekijken we naar goede gewoonte nog even het aanbod onder de vastgoedmarkt. Al zeker in plaatsen die zo mooi zijn als hier. Al snel springt één woning in het oog. Een huis in Asturiaanse stijl, opgetrokken met massieve stenen en over de ganse breedte op de eerste verdieping, een houten balkon die mits enige verzorging nog vele mensenlevens mee zal gaan. Volgens Google maps bevinden we ons bovendien op nauwelijks driehonderd meter, dus niets dat ons nu nog tegen kan houden.
Er hangt nergens een bordje ‘se vende’ in de straat,dus kijken we nog vlug even naar de foto’s van het zoekertje. Enkele minuten later hebben we het huis gevonden en staan we aan de voordeur. We trekken toch maar even aan de bel, je weet maar nooit of de deur openzwaait. Na wat geduld te hebben uitgeoefend, lijkt dit niet het geval. We bekijken nog een tweede maal het huis van buitenaf met iets meer oog voor detail en druipen dan jammer genoeg maar af. Spijtig, we hadden best wel wat vragen voor de eigenaar van de te-koop-aangeboden woning, Asturiaanse stijl. Wanneer we de straathoek zijn gepasseerd, staan twee vrouwen te kletsen op de stoep. Ik onderbreek hen even en vraag of zij toevallig de eigenaar niet kennen van dat huis dat te koop zou staan. Meteen weten ze over welk huis ik het heb. Het dorp is dus niet alleen klein, maar iedereen kent ook iedereen. Sterker nog, blijkt dat het huis dat van hun zuster is. Meteen vraag ik me af hoe groot de kans is dat drie zussen iets te maken hebben met deze woning? ‘La casa de tres hermanas’. Klinkt alvast goed om in smeedijzeren letters boven de voordeur te hangen. Maar al snel wordt duidelijk dat we te laat zijn. Een stel Nederlanders is ons voor geweest. Die kom je toch ook overal tegen waar je ze niet moet tegenkomen 😊…
De zussen vinden het jammer voor ons, want als ze heel eerlijk mochten zijn, dan hadden ze zelf ook liever verkocht aan iemand die Spaans sprak en niet alleen Nederlands. Daar hebben ze niets aan. Maar misschien moeten we toch nog maar eens bellen, geven ze ons als raad. Ze heeft ons haar nummer en geeft nog mee dat de prijs ’negociable’ is, maar ook niet te veel. Het blijkt dus nog maar eens dat men beter met mensen praat tijdens je zoektocht naar een huis. ’Boca a boca’ zoals ze hier zeggen.
Met de tip die we kregen van twee van de drie zussen, gaan we even later nog aan de haal met een halve kilo Cabrales, rechtstreeks van bij de maker ’Los Puertos’. Een producent die onlangs werd beloond met de prestigieuze titel ‘El mejor Cabrales de la región’.
Na ons bezoek reizen we verder naar Panes waar we een luidruchtige nacht zullen beleven. Althans volgens Colyne, want haar man, die slaapt meestal als een roosje.
Voor meer foto’s of inspiratie voor een volgende trip naar Spanje, Portugal of elders in Europa, kan je terecht op onze Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.