Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (56)

Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (56)
beeld: 123rf
Let op: Dit bericht is meer dan zes maanden oud. Informatie hierin kan verouderd zijn.

Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

We hebben nog wat zaken te regelen in Chili. Maar Chili is een eindje vliegen en het is eigenlijk alleen maar om wat papieren in orde te maken zodat mijn schoonvader zaken voor ons kan regelen. Gelukkig kan het ook geregeld worden op de Chileense ambassade in Madrid. Sol moet wat papieren regelen en die kunnen dat bij de ambassade afgegeven worden en getekend worden. 

Chili, velen zullen denken dat daar de zaken een paar jaar achter lopen. Het is een arm land. Toch? Nou, ja en nee. Als het gaat over achterlopen wat techniek en andere moderne zaken dan zijn er nog wel wat dingen waar we in Europa een voorbeeld aan Chili kunnen nemen. Neem de tolpoortjes over de snelwegen van de ring van Santiago. Bakkeleien we in Nederland al jaren over zulke zaken en hoe het allemaal geregeld moet worden, dan kan ik je zeggen dat ‘ze’ in Chili al jaren met een klein kastje in de auto rondrijden wat bij gebruik van de tol wegen rond Santiago automatisch de rekening incasseren. Dan de OV kaart. Duurde jaren in Nederland. Chili, daar hebben ze hem allang. Pinnen, dat kan in Chili bijna op iedere straathoek en in Nederland zijn er steeds minder automaten om te pinnen. 

Goed, ik ben bijna klaar met de promotie van Chili. Sol moet dus een afspraak maken op de Chileense ambassade in Madrid. Helaas is bellen om een afspraak te maken niet mogelijk. Maar op de Chileense website van de ambassade is wel te vinden hoe je een afspraak kunt maken. Mailen. Sol stuurt een mail met de verwachting dat het antwoord lang op zich zal laten wachten. Maar binnen een dag of 2 krijgt ze al een mail terug met verschillende data waar we uit kunnen kiezen. We kiezen een datum 27 april en daarmee staat de afspraak.

Sol is haar Nederlandse paspoort kwijt. Daar is aangifte van gedaan en we hebben alles doorlopen om een nieuw paspoort aan te vragen. Alles wat we nodig hebben hebben we. Alleen een afspraak moet nog gemaakt worden met de Nederlandse ambassade. Nou dat moet met het ‘moderne en eerste wereld land’ zo gedaan zijn. Ik zoek op internet naar ‘ambassade Nederland, Madrid’, Google laat wat zien en ik klik op de website van de Nederlandse Ambassade in Madrid. Vervolgens kom ik op een pagina, waarvan ik dan nog steeds denk dat ik met de ambassade van doen heb. De naam van de pagina is wel erg internationaal ‘Nederland wereldwijd’, prima, maar wereldwijd gaat een beetje ver voor een ambassade in Spanje. Ik klik op contact en ga het Spaanse telefoonnummer bellen. Na 38 minuten in de wacht wordt de verbinding verbroken. Ik probeer het een paar uur later nog eens, maar houdt het nu zelf na een kwartier voor gezien. Een bericht met Whatsapp kan ook, dus ik doe dat want mailen heeft geen zin, je krijgt dan misschien binnen 14 dagen een antwoord. Tegen sluitingstijd probeer ik het nog eens. Nu na 33 minuten krijg ik een man aan de telefoon. Ik leg uit wat ik wil, een afspraak voor het aanvragen van een paspoort. De man verteld dat hij in Nederland zit en geen afspraken kan maken voor de Spaanse ambassade. 

Verklaar u nader? Bent u dan niet van de ambassade. Nee, u heeft met een telefoonnummer gebeld en dan krijgt u ons, dat is altijd zo, ook als u naar een andere ambassade belt. Wij ontlasten daarmee onze ambassades wereldwijd. Aha… nu wordt de titel van de website ook ineens duidelijker. Je kan dus geen contact opnemen met de ambassade. De ambassade heeft helemaal geen website. Nou dan kan Nederland wat leren van Chili! Het is niet handig als er dus wel een ambassade is, die je vervolgens niet kunt bereiken. Er zal vast een manier zijn om wel in contact te komen met de ambassade, maar die staat dan niet open en bloot op internet. Een Facebookpagina neem ik niet serieus overigens.

Gelukkig heeft de ambassade eens contact gezocht met ons in Frean. Dat was in januari voor een bakkie koffie. Ik heb dus een email adres. De eigenaar van het email adres is een aardige man en die weet vast bij wie we wel moeten zijn. Ik stuur een mail en vertel wat de bedoeling is. Een uurtje later heb ik al antwoord dat de mail is doorgestuurd naar de juiste afdeling. De volgende dag vroeg krijg ik van hen te horen dat een afspraak op de 27 niet mogelijk is, alle andere dagen van de week wel. Maar dan zijn wij dus niet in Madrid. Ik mail terug of er echt niets te regelen is. Maar nee, kan niet, vindt Willem Alexander niet leuk, die dag is het zijn feestje. Pfff…. in september moeten we nog een keer in Madrid zijn, maken we dan wel een afspraak.