INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
De Sint-Jacobsschelp heeft duidelijk een belangrijke plaats verworven in de Spaanse cultuur. Ze staat dan ook symbool voor die ene belangrijke pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Wat zeg ik, één, er zijn natuurlijk meerdere wegen naar het bedevaartsoord zoals el camino de invierno, el camino inglés, el camino del norte, etc. Door schelpen mee te dragen liet men zijn devotie blijken aan de Heilige Jacobus. Deze apostel van Jezus zou in Santiago zijn laatste rustplaats hebben gevonden, al ontbreken daarvoor nog altijd harde bewijzen. Eeuwenoude verhalen die vaak werden aangedikt met legendes en verzinsels, je herkent het wel.
Langs de weg waar pelgrims stappen, worden autobestuurders er vaak op gewezen achtzaam te zijn voor deze zwakke weggebruikers aan de hand van een blauw bord met, jawel, een gele schelp erop…
In tegenstelling tot wat we hadden verwacht, bevalt de eindhalte van de pelgrimstocht ons wonderwel. De stad heeft echt wel meer om het lijf dan de prachtige kathedraal van ’het gouden werk’ waar meneer Jacobus’ laatste resten zouden liggen bewaard.
Trouwens nu ik het bedenk, waarom zou een mens hier niet graag vertoeven in het gezelschap van overblije mensen die hun calvarietocht van honderden kilometers net hebben gehaald. Gelukkige wandelaars, voldaan en tevreden, mensen die mischien wel zullen beweren dat er nu twee fases zijn in hun leven, eentje vóór en eentje ná de camino. Veelal spreken ze van een metamorfose die ze hebben ondergaan en wie weet, werden sommige onder hen wel bevrijd van hun ‘demonen’ waartoe deze slopende onderneming had geleid.
Het maakt niet uit of ze hinkend de meet hebben gehaald, op één been verder moesten omdat hun voet vol blaren zat. Het besef dat er eerst moet afgezien worden om een strijd te winnen, daar weten ze alles van.
Wij blijven nog even hangen op de Plaza do Obradoiro, recht voor de kathedraal waar de peregrinos alle emoties van zich af laten afstromen, hier bij kilometer nul, centraal op het prachtige plein. Iets in mij laat weten dat deze tocht misschien ook wel iets voor mij zou kunnen betekenen, maar dit is een missie die ik alleen zou moeten ondernemen. Stappen en blijven stappen, op pad met mijn gedachten zodat het kopje zijn werk kan doen. Het bereiken van een soort meditatie die zorgt voor innerlijke gemoedsrust. Wat me trouwens eerder ook al opviel, een camino afstappen doe je niet altijd voor de schone natuur. Vaak worden er grote stukken langs grote en drukke wegen gestapt zodat het niet altijd even mooi en idyllisch oogt. Daarom zegt mijn echtgenote resoluut ‘neen’ tegen die onderneming. Een route zoals de Appalachian trail, dat wel. Maar hola, deze is wel 3500km lang! Nog even over nadenken dus …
Voor meer foto’s of inspiratie voor een volgende trip naar Spanje, Portugal of elders in Europa, kan je terecht op onze Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.