Het Maritieme Reddings- en Oudheidkundig Instituut van Cádiz is van plan om de restanten van een Spaanse militaire galjoen uit de 17e eeuw te bergen. Het schip werd in 2011 ontdekt tijdens de bouw van een nieuwe containerterminal in de haven van Cádiz. Deze galjoen was geladen met zilver en had navigatie-instrumenten en kanonnen aan boord. Het scheepswrak heeft meer dan 400 jaar op de bodem van de haven gelegen, verborgen voor de ogen van de wereld, totdat het bij toeval werd ontdekt tijdens baggerwerkzaamheden.
Het galjoen, met een lengte van 20 meter en een breedte van 6 meter, moest worden verplaatst vanwege de voortdurende bouwwerkzaamheden in de haven. Het wrak werd bedekt met een speciaal materiaal om het te beschermen en op een nieuwe locatie geplaatst. Hier ligt het nu opnieuw in de weg van de vooruitgang.
Een galjoen was een groot, vierkant getuigd marineschip dat in de 16e en 17e eeuw veel werd gebruikt door de Spaanse en Portugese marine. Deze schepen waren veelzijdig en werden ingezet als oorlogsschip, handelsschip en voor ontdekkingsreizen. Het galjoen dat in Cádiz werd ontdekt, was een militair schip dat was uitgerust met 27 kanonnen en 5 ankers. Het vervoerde ook 23 zilverlingen afkomstig uit Mexico of Potosí (nu Bolivia). Deze zilverlingen waren een belangrijke bron van rijkdom voor het Spaanse Rijk in die tijd.
Het is verbazingwekkend dat het galjoen meer dan 400 jaar onontdekt is gebleven op de bodem van de haven van Cádiz. Tijdens deze lange periode is het wrak langzaam aangegroeid met natuurlijke afzettingen en overwoekerd door het onderwaterleven.
Het feit dat het galjoen zo goed bewaard is gebleven, geeft ons een unieke kijk op de maritieme geschiedenis van Spanje. Naast het zilver en navigatie-instrumenten, zijn er ook andere overblijfselen gevonden, zoals loden gewichten, een gouden ponderal (een houder voor kleine gewichten), aardewerk, een astrolabium (een navigatie-instrument), restanten van schoenen en dierenbeenderen. Deze overblijfselen geven een glimp van het leven aan boord van een galjoen in de 17e eeuw. Ze vertellen ons over de handel, navigatie en het dagelijks leven van de bemanning.
Details
Het schip is een Spaans galjoen uit het einde van de 17e eeuw met een grote historische waarde. In afwachting van de officiële identificatie is het voorlopig de bijnaam ‘Delta 1’ gegeven. Het galjoen is een militair schip dat volledig uit hout is gebouwd. Het was in die tijd een belangrijk oorlogsschip dat veelvuldig werd gebruikt door de Spaanse marine.
Het schip heeft een lengte van 20 meter en een breedte van 6 meter. Deze afmetingen waren vrij standaard voor de galjoenen uit die tijd. De diepgang van het schip zal rond de 4 meter hebben gelegen.
Voor zover bekend bevat het schip kanonnen en ankers. In het binnenste van het schip zijn ook zilveren baren en ander waardevol materiaal teruggevonden. Naast de gevonden kanonnen, ankers en zilveren baren, is het goed mogelijk dat er nog meer waardevolle lading aan boord is die tot nu toe nog niet is ontdekt. Veel hangt af van de verdere uitkomsten van de archeologische duikexpedities.
Naast de ontdekking van het galjoen ‘Delta I’, werd tijdens dezelfde werkzaamheden ook een ander schip ontdekt, de zogenaamde ‘Delta II’. Dit was een Genuees schip uit de 16e eeuw dat kanonnen van brons, hout van Guayacan, kleine vaten olijven en vaten met cochenille vervoerde. Het Delta II schip is geïdentificeerd als een Genuese ‘carraca’ uit de 16e eeuw. Dit was een type vrachtschip dat vaker werd gebruikt in de Middellandse Zee. Dit exemplaar vervoerde naast kanonnen ook bijzondere ladingen zoals hout van Guayacan, olijven en de rode kleurstof cochenille. Zowel het galjoen Delta 1 als het Genuese schip Delta II werden samen ontdekt tijdens de baggerwerkzaamheden voor de nieuwe containerterminal in Cádiz in 2011.
Na de ontdekking werden de wrakken in november 2012 verplaatst binnen de zee. Ze werden naar een nabijgelegen locatie gebracht met minder diepte en een betere zichtbaarheid. De wrakken werden bedekt met geotextiel en vervolgens afgedekt met sediment van de kustlijn. Om bescherming te bieden, werden ze aan de zijkanten geflankeerd door betonblokken. Deze tijdelijke verplaatsing en bescherming was een eerste oplossing om de wrakken voorlopig veilig te stellen, in afwachting van verdere beslissingen over de eventuele berging en conservering van de schepen en hun lading.