Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Verbouwen. Vorige week was ik gestart met het isoleren van een stuk dak. Gelukkig is dat nu af. Geen last meer van 100 jaar oude spinnenwebben in mijn haar. Boven de plafonds staan geen muren, alles is als het ware een grote zolder. Voor de slaapkamer die ik aan het maken ben willen we dat niet hebben, boven de muur die de slaapkamer en de keuken scheid moet dus een wand komen. Na twee dagen zit dat er eindelijk in. Het was veel passen en meten, niets is recht!
De houten balken die hier gebruikt zijn, zijn dode bomen waar volgens mij alleen de takken van afgezaagd zijn. Nou maak daar maar eens iets een beetje recht en vlak tegen. Nadeel van het wandje, nu het dicht is, is dat de wind die onder de dakpannen doorslaat, nu nergens anders meer naar doe kan dan door het plafond in onze toch al tochtige keuken. De keuken is op het moment de enige leefruimte die we hier in de boerderij hebben. Vervelend dus als je ‘s morgens uit bed komt en gaat ontbijten dat het er niet veel warmer is dan buiten. Vandaag bijvoorbeeld 11 graden. Maar we zijn niet voor niets aan het verbouwen, dus het komt vast allemaal goed.
Maandag morgen. Ik vertrek vroeg naar Ourense naar de bouwmarkt. Bij het openen van de deuren sta ik al voor de deur. Ik moet bouwmateriaal hebben voor de voor de verbouwing, hout, schroeven, spullen voor de elektra. Als ik lekker aan het shoppen ben ontvang ik Whatsapp berichten van Sol. Het lijkt er op dat vandaag alles kapot gaat. Had ik al bijna geen warm water voor een douch, verteld Sol dat internet het niet meer doet, de magnetron er mee gestopt is, de verwarming niet meer aan gaat en dat zij helemaal geen warm water meer heeft om te douchen.
Met m’n wagen volgeladen sjees ik weer naar huis. Thuis eerst maar wat reparaties gedaan van alles wat er mee gestopt was. Na een nieuwe drukregelaar op de gasfles, kunnen we weer warm douchen, de verwarming doet het ook weer. De zon scheen vol op de thermostaat. Router gerest en we internetten weer als van ouds. En na het van binnen bestuderen van de magnetron heb ik die ook weer kunnen repareren. Nu verder met verbouwen…. en daar ben ik heel de week lekker mee bezig geweest.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Onze buren hebben koeien, en een van mijn dagelijkse bezigheden is een litertje verse melk halen. Op een dag is de buurvrouw nog niet gestart met melken. Ik moet even wachten zegt ze, ga maar even bij de buurman kijken in de schuur. Oké! In de schuur staat de buurman met een groor slagers mes. Er zijn nog een man en een vrouw en er ligt een dood varken. In mijn bijzijn gaat de buurman aan de slag met zijn mes. Het idee is natuurlijk dat ik er niet tegen kan. Niet dat ik vaak heb staan kijken bij het slachten van dieren, maar warm of koud word ik er ook niet van.
Als alle ingewanden van het varken er uit zijn, zie ik dus voor het eerst van mijn leven een leeg varken. Ik heb nu wel genoeg gezien en ga mijn melk halen en vertrek huiswaarts. Later die dag komt de buurvrouw haar koeien die bij ons staan verzorgen. Deze keer belt ze aan. Als Sol open doet geeft ze Sol een schaal met een flinke lap varkens vlees. Straks dus lekker smullen van het varken wat ik eerder nog in onderdelen gezien heb.
Tot volgende week!
Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl
Groetjes Sol, Rob en Antares.