Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
Dit verhaal is geschreven toen we bezig waren met de verkoop van ons huis. Ga in Spanje maar eens je huis verkopen, dan gebeurt er van alles. Hierbij een paar van die belevenissen. Intussen is het huis verkocht. Maar dit verhaal speelt zich af in de aanloop naar de verkoop.
Eens moet je wel wereldkundig maken dat je afscheid moet gaan nemen van je huis. Dat deed ons pijn, maar we moesten wel omdat we door medische problemen hiertoe gedwongen worden. Helaas, maar het is niet anders. We zijn dus in de aanbieding. Ons huis dan, bedoel ik. Black Friday hebben we achter de rug, maar bij gebrek aan een fikse korting op onze verkoopprijs kwam er toen niemand kijken. Nu wel, maar aan een fikse korting doen we nog steeds niet, want onze prijs is alleszins redelijk.
Het valt ons op dat veel gegadigden jagen op het ultieme koopje. Het liefst willen ze een hagelwitte villa compleet met zwembad, sauna en tennisbaan, en natuurlijk een separaat gastenverblijf, en dan ook nog graag geld toe. Het is ieders goed recht natuurlijk om op koopjes te jagen, maar voor de verkoper wel irritant, want je doet toch extra moeite als er iemand komt kijken. Zoals de Engelse dame die midden in de kamer ronddraaide “beautiful, beautiful, maar heeft u geen jacuzzi? Ook geen gastenhuis?” Nee mevrouw, in de advertentie staat precies wat u kunt verwachten. Of de Fransman die in gedachten de garage verbouwde tot een schildersatelier: dan maak ik hier een groot raam, en daar komt dan de opslag voor de verf en de ezels. De “schildersezels” dan wel te verstaan. O ja, en heel belangrijk, er is nog ruimte voor een expositie ook. Geweldig!!
Er staan in Spanje zóveel huizen te koop en dát leidt tot “aankooptoerisme”. We hebben het meegemaakt dat Engelse mensen hun vakantie hieraan besteedden. Ze lieten zich door een makelaar dagenlang rondrijden, de makelaar diende als reisleider, hij vertelde alles over de omgeving, onthaalde ze op etentjes, en bij de verkoper stond vaak wel een kopje koffie met wat lekkers te wachten. Toen de vakantie om was, bedankten zij de makelaar hartelijk en wilden ze “alles nog even op zich laten inwerken.” Hij hoorde nog wel. Niet dus.
Aanstaande dinsdag komen er twee kijkers met twee verschillende makelaars. Het is hier gebruikelijk om meer makelaars in de arm te nemen bij verkoop van je huis. Zo gaat dat hier. Je tekent ook geen enkel contract, je hoeft alleen maar aan te geven dat zij met klanten mogen komen, verder is het voor de verkoper geheel vrijblijvend. Voor de makelaars is het een soort wedstrijd, wie het eerst verkoopt, is de winnaar.
Dinsdag komen er dus ´s ochtends en ´s middags mensen kijken. Dat scheelt mij één keer poetsen. De makelaar belde ons op omdat de ochtendgegadigden alleen willen komen kijken als zij hun paard hier kunnen stallen. Die garantie moeten ze hebben. Nou, me dunkt, ze kunnen hier wel vier paarden stallen, maar dát bedoelen ze niet. Het zijn Hollandse mensen, ze gaan, net als wij, regelmatig naar Nederland en hun paard moet dan goed verzorgd achterblijven. Of er dan iemand voor hun paard kan zorgen? Of is er soms een manege in de buurt? Ook willen ze graag een buitenbak aanleggen. Of dat in onze tuin kan? Ik was nog niet zo goed of ging op zoek naar een manege. Even vragen of zij…. Ja hoor, paardlief kan daar gestald worden bij afwezigheid van de baas. Geregeld dus.
Opeens zie ik onze tuin met andere ogen. De mooie kokospalm moet er dan uit. De sinaasappelboom die vol hangt – zaag erin. De overdadige rozen die met trossen tegelijk kleur geven aan de tuin, de agaven die ik als kindjes heb toegesproken, alles moet weg, mijn hemel, zijn ze nou helemaal! Maar Egbert roept me tot de orde: “Wat kan jou het schelen, als zij dat willen dan moeten ze dat doen, dat is toch hun keus!” Ja, da´s waar, ze mogen van Egbert ook de kamer pimpelpaars verven als ze dat willen en een tomatenkas in het zwembad bouwen, kan hem niks schelen. Maar ik moet wel even slikken bij het idee, de mooie palmen… de rozen… de cactussen… al die lieverds die mij vijftien jaar lang bezig hebben gehouden en die mij zo hard nodig hadden om uit te groeien tot wat ze nu zijn… au, au. Ik moet er toch nog eens over nadenken of zij het huis überhaupt wel mogen kopen van mij.
De middaggegadigden hebben een kippenfarm op het oog. Een kippenfarm?? Jazeker, voor biologische kippen. Ze moeten de ruimte hebben, moeten lekker kunnen rondscharrelen, en kakelen, zijn er wormpjes in de aarde?? Vast wel, en een mooi kippenverblijf moet er ook komen, zeg maar een kippenhotel, nee geen hok, maar een luxe kippenverblijf dus. Tja, waarom ook niet? Ik denk aan de buren, owee, een kippenfarm?? Dat kan je de buren toch niet aandoen? Al die vliegen die daarop af komen en het geluid, het gekakel, en dan ook nog de stank…. nee hoor, dat gaan we de buren niet aandoen. Deze meneer mag het niet kopen.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Andere gegadigden zoeken een huis in deze omgeving, omdat er rondom Fortuna nog nooit een bosbrand is geweest. Ze hadden ook in Portugal gekeken, maar daar fikken de bossen regelmatig af en die bosbranden nemen de mooiste huizen mee en soms hun eigenaren ook nog. Het is waar, dat is het nadeel van een bosrijke omgeving. In Fortuna is dat nog nooit gebeurd. Daar had ik nooit bij stilgestaan. De berg is redelijk rotsig en kaal en de velden rondom ons huis zijn dat ook, vandaar dat we zo mooi uitzicht hebben. Ik vind bossen ook onheimisch, ik zou nooit in een bos willen wonen. Het is er donker, je kunt niet ver kijken, er kunnen takken op je kop terecht komen en nu komt inderdaad het bosbrand-aspect ook nog bovendrijven. Brrr… je moet er toch niet aan denken….
In elk geval heeft de naam “Fortuna” ons al vijftien jaar geluk gebracht en van een bosbrand hebben we hier nog nooit gehoord. Nu hebben we er in één klap twee verkoopargumenten bij: er loert geen bosbrandgevaar en een buitenbak voor je paard? Geen enkel probleem, ruimte zat.
Inmiddels is er een weekje verstreken en er gebeurt van alles. Opeens kreeg ik een telefoontje van een wildvreemde meneer. Hij had de advertentie gelezen en wil even doorgeven dat hij het huis niet zal kopen. Om hem letterlijk te citeren: “Ik heb besloten om uw huis af te serveren.” AF TE SERVEREN!!! Ja, ja, Hij had er goed over nagedacht, maar op de foto zag hij dat er geen schaduw in de tuin is. Meent u dat nou?? Geen schaduw?? Ook niet onder de olijfboom? Of naast het huis? En ook niet bij de vijg? En bij de palmen… is daar ook geen schaduw?? Nee, ik hoefde hem niet tegen te spreken, hij had dat op de foto goed bestudeerd!
De volgende bezichtigingen dan maar. Het huis is nog nooit zo keurig opgeruimd geweest. Daar geniet ik dan van en laat de kopers maar gezellig genieten van hun dagdromen over een eigen stekkie hier. Intussen zitten wij nog even heerlijk met een glaasje rood aan de rand van het zwembad en dat is best uit te houden.
Minder prettig lijkt het mij om nu in Benidorm te zitten in één van de twee megagrote flats die een paar jaar geleden illegaal zijn gebouwd aan de rand van de zee. Prachtige luxe appartementen, totaal 168 stuks, verkocht destijds voor de prijs van € 400.000 tot 700.000 per stuk! We lezen in SpanjeVandaag dat die nu allemaal afgebroken moeten worden, omdat de rechter dat heeft bepaald. Illegaal is illegaal en tegenwoordig zijn ze streng. Dus weg emmers vol euro´s! Dat waren dure jaartjes. Deze mensen waren verblind door de wit marmeren trappenhuizen met gouden trapleuningen, de supersonische keukens, de oogverblindende terrassen…. En nu dit….. Wat sneu voor die mensen. Hoe zullen zij slapen in hun bed bezet met diamanten en gouden randjes? Nee, dan kun je toch maar beter in zo’n lief wit huisje in Fortuna zitten dat helemaal legaal is en klaar is om de nieuwe bewoners te ontvangen.
Tot volgende week maar weer. Groetjes van Barbara