Joan-Ignasi Ortuño, een gepensioneerde journalist van 67 jaar uit Barcelona, leeft in een schrijnende situatie. Met een pensioen van slechts 830 euro per maand kan hij het stijgende levensonderhoud in de stad niet langer betalen. “Ik heb mijn hele leven hard gewerkt. Dit is een beproeving die ik niet verdien,” zegt Ortuño, die korte tijd op straat heeft moeten slapen nadat hij zijn huur niet meer kon betalen.
De situatie escaleerde toen Ortuño een huurprijs van 700 euro moest voldoen met zijn bescheiden pensioen. Een poging om in Granada goedkoper te wonen, waar de kosten lager leken, mislukte. Zijn spaargeld slonk snel en hij keerde terug naar Barcelona, waar hij uiteindelijk dakloos werd. “Ik sliep in metrostations en hoeken van de stad. Het was een onbeschrijfelijke ervaring die me diep heeft geraakt,” vertelt hij.
De journalist werkte jarenlang in de media, waaronder El Correo Catalán en El Periódico. Zijn carrière was rijk aan bijdragen in de culturele journalistiek, maar de laatste jaren voor zijn pensioen had hij geen vaste contracten meer. Hierdoor ontving hij geen volledige pensioenbijdragen. “Ik realiseerde me niet hoeveel impact dat op mijn toekomst zou hebben,” geeft hij toe.
Volgens recente gegevens kost het huren van een kamer in Barcelona gemiddeld 640 euro per maand. Dit legt een enorme druk op gepensioneerden met een beperkt inkomen. Ortuño’s verhaal roept aandacht voor de groeiende kloof tussen de kosten van levensonderhoud en het pensioenstelsel in Spanje.
Ortuño heeft nu hulp gevonden via sociale instanties en slaapt niet meer op straat. Toch benadrukt hij dat structurele verandering nodig is. “Niemand verdient het om na een leven van hard werken in zulke omstandigheden terecht te komen,” besluit hij.