Ze zijn voor vele mensen onzichtbaar, maar voor net zo velen onmisbaar. In het landelijke Spanje is een postbode meer dan een postbode. Hij of zij kent en ziet dagelijks heel wat mensen die afgelegen wonen en bekleedt aldus een belangrijke sociale functie. De krant El Pais zet hun taak in de kijker.
Aurelio Bartolomé is één van de 6400 postbodes van het lege Spanje. Hij draagt de post rond in Medinaceli, een dorp met 721 inwoners in het hart van Soria. Nooit had de man zich voorgesteld dat hij tijdens zijn 40 jaar als postbode loterij biljetjes voor de mensen zou kopen of hen zou helpen bij het betalen van een boete. En nog veel minder dat hij dat rechtopstaand aan de deur zou doen.
“Iedereen heeft mijn telefoonnummer. Voor velen ben ik een vertrouwenspersoon”, vertelt Aurelio met de glimlach. “Voor velen, zeker voor de oudste mensen, ben ik het enige bezoekje van de dag. Hun dagelijks contact met de buitenwereld.” Aurelio doet het in het gezelschap van zijn PDA, een toestel dat mensen betalingen kan laten doen en aldus zijn draagbare kantoor vormt. Dat staat de postbode toe een breed pakket aan diensten aan de deur te leveren.
“Wat ik het meest waardeer aan mijn werk is het vertrouwen en de nabijheid met de mensen”, vertelt de postbode trots. “Er zijn oudere vrouwen die me vragen hun private brieven luidop voor te lezen omdat ze zelf niet meer zo goed kunnen zien”. Dankzij het PDA toestel sloten in Spanje heel wat postkantoren. In 2008 waren er nog 46.118, nu zijn dat er 17.748.
Een stuk efficiënter, al beklagen sommigen natuurlijk dat er geen fysiek postkantoor meer is waar je naartoe kunt gaan. Gelukkig doen de meeste landelijke postbodes hun werk met hart en ziel, waardoor ze graag geziene gasten zijn.