Spanje is hét land van de zomer. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat dat meestal gepaard gaat met de juiste zomerhit. 27 culturele journalisten van de krant El País stemden voor hun favoriete zomerhit. Dit is daaruit de top tien, met een woordje uitleg bij de belangrijkste vijf.
Wat is een zomerhit? ‘Una canción de verano’ is een lied dat je altijd, overal en veel te vaak zult horen tijdens de zomermaanden in Spanje. Dat kan zijn op de radio, in de chiringuito, bij een bar en natuurlijk op de dansvloer. Het zijn vaak pakkende liedjes met een makkelijke melodie en makkelijk mee te zingen tekst, zoals de onderstaande all-time zomerhits.
10. ‘Bailando’, Enrique Iglesias (2014)
9. ‘Ojalá que llueva café’, Juan Luis Guerra (1989)
8. ‘Eva María’, Fórmula V (1973)
7. ‘Yo quiero bailar’, Sonia y Selena (2001)
6. ‘Ritmo de la noche’, Mystic (1990)
5. ‘Despechá’, Rosalía (2022)
Net toen men dacht dat de zomerhit gewoonlijk een niet zo complex hitje is, verscheen Rosalía op het toneel. Despechá heeft alles van een zomerhit, maar zet het genre toch over op een andere dimensie. Rosalía bracht het nummer eerst zonder naam tijdens haar optredens. In Madrid stemden 15.000 toeschouwers voor de naam Despechá. Weken later tijdens de officiële lancering was het nummer al een hit. Ook de clip straalt de Spaanse zomer uit.
4. ‘La bilirrubina’, Juan Luis Guerra (1990)
Een nummer met een ongebruikelijk vocabulaire voor een zomerhit. Injectie, koorts, radiografie, chirurgie, … de Dominicaan Juan Luis Guerra is een meester in de meest uiteenlopende zaken een poëtische kwaliteit mee te geven. Guerra plaatste de bachata en de merengue officieel op de kaart begin de jaren 90 en slaagde er zelfs in de stijve Europese lichamen aan het dansen te brengen.
3. ‘Un rayo de sol’, Los Diablos (1970)
Weinig nummers zijn zo met de Spaanse zomer verbonden dan ‘Un rayo de sol’. Zeker voor de ouders van de babyboom en misschien ook wel voor hun kinderen. ‘Un rayo de sol’ is een eenvoudig nummer, met een simpel ritme. Een nummer dat ruikt naar zonnecrème en smaakt naar sangria. Het heeft geen pretenties en heeft die niet nodig. Zet het maar eens op tijdens een feestje en zie hoe het bloed aan het koken gaat.
2. ‘Hay que venir al sur’, Raffaella Carrá (1978)
Nauwelijks drie jaar na de dood van Franco scoorde Raffaella Carrá een monsterhit met haar ‘Hay que venir al sur’. Het nummer is een kreet van een onafhankelijke vrouw die zich seksueel bevrijd voelt en dat naar de vier windrichtingen schreeuwt. Opmerkelijk, zo snel na de dictatuur. Het nummer is een adaptatie van Carrá in het Italiaans; Tanti Auguri (gefeliciteerd). Dat nummer werd geschreven door de Italiaanse componisten Gianni Boncompagni en Daniele Pace. Het Italiaanse nummer is iets poëtischer dan de licht pikante Spaanse versie.
1. ‘Escuela de calor’, Radio Futura (1984)
Een nummer dat wordt gedomineerd door de gitaar. En zelden eerder slaagde dat gitaarspel er zo in een mood te schetsen. Al bij het begin van het nummer waan je je volop in de zomer, de hitte, “de privézwembaden”, waar “meisjes hun lichaam ontbloten in de zon” (zoals de tekst gaat).
‘Escuela de calor’ gaat voor een keertje niet over de Spaanse stranden. Het nummer is veelal geworteld in de buitenwijken van Madrid. De barrios, met hun huizen van rode baksteen onder de verzengende hitte van juli en augustus. Het nummer stond bovendien op de 8e plaats in de speciale editie van de Spaanse Rolling Stone met de 200 beste Spaanse pop-rock nummers.
Escuela de Calor ging de geschiedenisboeken in als een intelligente zomerhit. Stedelijk en met een poëtische ondertoon. Bovendien is het de hymne van een generatie, die zelfs na zoveel jaren haar glans niet heeft verloren.