Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Als of we Ourense de laatste weken nog niet vaak genoeg bezocht hebben, mogen we deze week nog een keer naar Ourense. Ik moet op controle komen bij de chirurg. Laat in de middag heb ik de afspraak. Hopelijk mag ik na de controle wel weer gewoon wat werken. We melden ons aan de balie bij van het ziekenhuis en worden verzocht in de wachtruimte plaats te nemen. Ik word geroepen. Robby, klinkt het. Mijn achternaam waagt de chirurg zich maar niet. De controle is zo gedaan en de volgende afspraak wordt op 11 april gezet. Ik vraag of ik al mag werken. Met grote letters zegt hij NEE. Pfff… nog niet! Nou als het licht werk is mag het maar niet te veel. Oké, dat betekent dat ik dus nog steeds niets kan doen.
We gaan en gaan Ourense nog even in. Daarna gaan we nog even kijken bij de bouwmarkten of we een mooie partytent kunnen vinden en een tuinstel. We zijn nog niet van plan iets te kopen, dus we doen het op z’n Nederlands, kijken kijken, niet kopen.
Lichte werkzaamheden. Nou blijken die er ook te zijn. Ik moet nog een en ander doen aan een inbouwkast. Die passen we een beetje aan aan onze smaak, er moeten meer legplanken dan die ene die er in zat en in de deurtjes zaten spiegels en die vervangen we door glas en we willen spijltjes in de deurtjes voor het glas. Daar dus mezelf mee bezig gehouden. Alles op mijn gemak want anders heb ik de volgende dagen niets om handen. Nu de planken klaar zijn kan Sol verder met de schilderen van de binnenkant.
Ook komt er iemand voor de zonnepanelen, dat had nog wat voeten in aarde. Een week eerder zou die persoon ook al komen, toen zijn we een hele dag thuis gebleven en kwam er niemand. Na wat bellen en mailen komt er dan op dinsdagochtend iemand. Het is er een van het zwijgzame type. Zegt nog net goedemorgen en op de vraag of hij koffie wil is het een kort ‘nee’. Wat hij komt doen weet hij eigenlijk ook niet als ik daar om vraag. Een instelling, zegt hij. Na de meeste tijd in zijn busje te hebben gezeten komt hij vertellen dat hij klaar is. Instelling… ze konden en niet in kijken vanaf kantoor. En hij is weg.
Ik ben ook bezig geweest met het M formulier van de belastingdienst. Ik heb het ingevuld tot op het punt waarop ze vragen beantwoord willen zien over mijn pensioen. Er worden termen gebruikt waar ik nog niet eerder van gehoord heb. Wat ik wel weet is dat als ik het niet weet ik bij de pensioenverzekeraar moet zijn. Nou die heb ik nog al een paar, ik stop dus maar met het M formulier en ga eerst alles van mijn pensioen en die van Sol uitzoeken. We weten ook niet hoe het zit met de (inkomsten)belastingen hier. We gaan daarom maar eens vragen bij een gestor die ons voor dat soort zaken aangeraden is. We vertellen hem wat onze situatie is en beantwoorden vervolgens zijn vragen. Nee niets aan de hand, zegt hij. Geen belasting, jullie hoeven niets te doen. Nou dan zal het wel, geen belasting dus. Tot volgende week!