Uit een recent onderzoek blijkt dat het Spaans nu vaker wordt gesproken dan het Catalaans in Barcelona. Dit markeert een belangrijke verschuiving in de taalgewoonten van de inwoners van de stad. Hoewel beide talen officieel erkend zijn, is het gebruik van Spaans de laatste jaren gestaag toegenomen.
Volgens het onderzoek van de gemeente Barcelona, uitgevoerd in december 2024, spreekt een meerderheid van de inwoners dagelijks Spaans. Dit is opmerkelijk omdat Catalaans traditioneel werd gezien als de dominante taal in de stad, mede door het taalbeleid dat jarenlang het gebruik ervan stimuleerde.
Uit de gegevens blijkt dat 49,5% van de inwoners van Barcelona het Spaans als hun dagelijkse taal gebruikt. Dit percentage is de afgelopen jaren veranderd, maar behoort tot de hoogste cijfers in die periode, op de voet gevolgd door 53% en 51%, die werden geregistreerd in de eerste en tweede onderzoeken van 2023.
Daar tegenover staat dat het aantal mensen dat het Catalaans als gebruikelijke taal hanteert nu minder dan 46% is, een percentage dat verder verwijderd is van de 53% die werd geregistreerd in de tweede barometer van 2020.
De toename van het Spaans is deels toe te schrijven aan demografische veranderingen. Veel nieuwe inwoners van Barcelona hebben Spaans als moedertaal. Bovendien gebruiken jonge generaties, vooral in informele settings, vaker Spaans vanwege de invloed van media en globalisering.
Desondanks blijft het Catalaans een belangrijk onderdeel van de Catalaanse identiteit. Onderwijsinstellingen en overheid blijven het gebruik van Catalaans promoten, en een aanzienlijk deel van de bevolking spreekt het nog steeds vloeiend. Toch lijkt er een groeiende acceptatie te zijn dat beide talen harmonieus naast elkaar kunnen bestaan, ondanks de voortdurende discussies over de culturele en politieke implicaties van taalgebruik in Catalonië.
Sommige experts wijzen erop dat deze ontwikkeling geen bedreiging vormt voor het Catalaans, maar eerder een weerspiegeling is van de diverse samenleving in Barcelona. Anderen maken zich echter zorgen over de impact op de regionale cultuur en identiteit.
In de toekomst zal het interessant zijn om te zien hoe deze balans zich ontwikkelt, vooral in het licht van politieke discussies rond autonomie en de rol van taal in het onderwijs en publieke leven.