INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. De B&B is recent gesloten, maar het Spanje-avontuur van Ellen-Marie gaat door, met (NIEUW) zelfgemaakte en gepersonaliseerde aquarellen en pasteltekeningen van hoofdzakelijk dieren.
Terwijl ik achter mijn computer zit hoor ik een insect boven mijn hoofd vliegen en ik herken het geluid direct. Ik bedenk me dat deze insecten weer een probleem gaan zijn in dit najaar.
Ieder jaar als het herfst wordt hebben we er last van. Insecten die wanhopig proberen de kou te ontvluchten en in mijn huis een veilig onderkomen zoeken om te overwinteren. Zelf schrik ik niet zo erg meer van allerlei ongewenste genodigde, maar toen ik nog gasten ontving in deze tijd van het jaar, gaf het me altijd problemen. Een huis in de natuur geeft dit ongemak en meer dan de dieren zo veel mogelijk te verwijderen, kan ik eigenlijk niet doen. Mijn gasten hadden hier vaak geen enkel begrip voor, dus ben ik blij dat ik in de herfst alleen zelf last heb van dit fenomeen en nu dus helemaal niet meer.
Twee jaar geleden zag ik ze voor het eerst, kevers met een bruin schild die overal inkropen, met name mijn schone wasgoed. Maar ik vond ze hier en daar ook onder kussens waar ze als groepjes gemoedelijk tegen elkaar aanlagen. Gif spuiten had geen effect en verjagen ook weinig want ze vlogen ook, ware het dan vrij onhandig, maar toch. Op een dag haalde ik een jas van de kapstok en bleek dat er zich in alle jassen tal van die dieren hadden verschanst. Toen vond ik het al minder gezellig worden. Af en toe rook ik en vreemde lucht maar associeerde dat nog niet met de kevers. Het werd koud en het probleem van de insecten verdween.
Vorig jaar werd het plots veel erger met de kevers. Mijn buren klaagden er ook over en toen ik op internet op zoek ging naar de naam van het dier bleek dat het gebied waar ik woon te kampen had met een ware plaag. De kevers, genaamd schildwants, bleek in de bruine variant helemaal niet uit eigen land te komen, maar uit China. Het advies was dan ook als je zo’n diertje tegenkwam deze op te zuigen en te dumpen in een emmer met sop. Duh een diertje, ik had er wel honderden en ze namen mijn hele huis over. Nu heb ik wel moeite met het doden van de dieren, dus ik veegde ze op en zette ze buiten. Inmiddels begreep ik ook waar de lucht vandaan kwam die ik vervolgens rook. Zijn de bugs in paniek dan scheiden ze een lucht af om de andere te waarschuwen.
Op een zekere dag ontving ik kijkers voor het huis. Natuurlijk volgde er een grote schoonmaak. Inmiddels was ik de wantsen erg beu. Alles wat ik buiten zette zat in no-time weer binnen, dus ik besloot er toch de stofzuiger bij te halen. Gelukkig had ik op dat moment nog geen wants in de B&B gezien, dus nam ik eerst mijn eigen huis onder handen. Een uurtje later had ik er honderden te pakken en gedood in de emmer met sop. Het ging me steeds gemakkelijker af want ik vond ze overal en begon het vies te vinden. Er hing uiteindelijk een behoorlijke stank in mijn huis die ik probeerde te bestrijden met een goedkope fles parfum. Het hielp nauwelijks. Als laatste nam ik de B&B onderhanden en in de veronderstelling dat daar geen dieren zaten, verwachtte ik ruimschoots op tijd klaar te zijn voor de kijkers. Ik had nog 2 uur voor de afspraak, ging de eerste kamer in en trof geen wantsen. Bij kamer nummer 2, waar onlangs nog mensen hadden geslapen, sloeg de schrik me om het lijf. Nesten met wantsen trof ik in de plooien van de gordijnen, in de voering en zelfs in de bedden. Met de stofzuiger ging ik alles te lijf en ik was ruim een uur bezig om alle dieren te verwijderen. Wederom hing er een vieze lucht in het huis. Maar alles was schoon, meer kon ik niet doen.
De potentiële kopers dienden zich aan en toen ik het erf opliep zag ik tientallen wantsen op de muur van het huis hangen. Dat had ik nog niet eerder gehad. Ze vlogen ook over mijn hoofd en zelfs in mijn haar, ik griezelde ervan. Ik begreep het ook niet helemaal want het leek erop dat ik er nu veel meer had dan voorheen.
Bij de kennismaking legde ik hen gelijk uit dat ik te maken had met een insectenplaag waar ik luchtig aan toevoegde, dat is heel normaal hoor voor de tijd van het jaar! De mensen zeiden niets, maar op het moment dat er een wants landde op het haar van de vrouw sprong ze achteruit. De rondleiding volgde en toen we mijn huis binnenliepen, kropen de wantsen tegen de muur en verdwenen wederom in de gordijnen. Ik negeerde het en mijn kijkers ook. Waar ik ook kwam, zag ik de dieren, ik begreep werkelijk niet hoe dat mogelijk was. Na de rondleiding bood ik het gezelschap wat te drinken aan zodat we nog even wat konden bespreken. Erg rustig zaten we niet want er werd druk rondgevlogen. “We hebben uw huis gezien, maar we kopen het niet” zei de man uiteindelijk. Er moet te veel worden geïnvesteerd in de infrastructuur en daar zitten we niet op te wachten. Gevoelsmatig had ik deze al zien aankomen, dus echt teleurgesteld was ik niet.
Even later zat ik met een kopje koffie in de tuin. Wantsen vlogen nog steeds heen en weer, zaten op de muren en ook de stank hing nog overal. Plots begreep ik waar ze zo plots in groten getale vandaan waren gekomen. Na mijn schoonmaak van die morgen had ik alles wakker gemaakt wat uiteindelijk al in de winterslaap was. De stank van de soortgenoten had de boel opgejaagd en ervoor gezorgd dat ze opnieuw een plekje zijn gaan zoeken.
Dit jaar lijkt het erger dan ooit en nog steeds heeft niemand er een oplossing voor. Mijn vriendin zegt ze eerst op hun rug te gooien en dan met de “vliegenklap” (vliegenmepper, ze woont al te lang in Catalonië) dood te slaan. Volgens haar stinken ze dan niet. Dat heb ik geprobeerd, maar ik vermoed dat haar reukvermogen te wensen overlaat. Ex loopt ook de hele dag met een vliegenmepper en springt direct op als hij er ook maar eentje in het vizier krijgt. Hij snapt niet hoe ze binnenkomen. Dan trek ik een van zijn deuren open en zitten er tal van wantsen tussen het houtwerk. Daar vandaan dus zeg ik hem. Hij trekt een vies gezicht.
Zelf ga ik eens per week op jacht, veeg de richels tussen de kozijnen schoon, schud de gordijnen uit, mijn kussens en mijn bank. Dan veeg ik alles bij elkaar en gooi mijn vangst in een emmer sop.
De B&B is leeg, daar ben ik al even niet meer geweest en daar mogen de diertjes van mij rustig overwinteren. Het zal wel een verrassing zijn voor diegene die de B&B dadelijk gaat overnemen. Bij dat idee verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.