Na twee jaar van intensieve onderhandelingen is de nieuwe Woningwet (Ley de Vivienda) eindelijk met een absolute meerderheid goedgekeurd in het Congres van Afgevaardigden. Op dit moment wacht de wet op goedkeuring en revisie in de Senaat voordat deze definitief wordt opgenomen in de Staatscourant BOE. De nieuwe wet zal belangrijke veranderingen met zich meebrengen, niet alleen voor huurders, maar ook voor verhuurders, zoals contante betalingen.
Een van de belangrijkste veranderingen heeft te maken met betalingen in contanten. Artikel 10 van de wet, die is opgesteld door het Ministerie van Transport, Mobiliteit en Stedelijke Agenda, bepaalt dat huurders hun huur moeten betalen via elektronische middelen, zoals Bizum of bankoverschrijvingen. Er zijn echter nog meer wijzigingen die van invloed zijn bij het huren van een woning of appartement.
De enige uitzondering om betaling via bankoverschrijving te vermijden is wanneer een van de partijen geen bankrekening heeft of geen toegang heeft tot elektronische betaalmiddelen. Bovendien versterkt de wet de anti-fraude regels die betalingen in contanten tussen professionals beperken tot 1.000 euro. De regering rechtvaardigt deze maatregel ‘om transparantie in de vastgoedsector te garanderen’. Als de Belastingdienst transacties boven de 1.000 euro ontdekt, moet degene die het bedrag contant heeft betaald boetes betalen tot 25% van het contant betaalde bedrag. Kortom, tot nu toe werd de huurder het meest getroffen door deze regels en niet de verhuurder.
Andere veranderingen
In de nieuwe Woningwet hoeft de huurder niet te betalen voor de kosten van het makelaarskantoor. In plaats daarvan is het de verantwoordelijkheid van de eigenaar van het pand wanneer deze de diensten van een bureau heeft ingehuurd. Dit komt bovenop de huurprijs beperkingen voor de komende twee jaar. Om precies te zijn, zal er een limiet van 2% worden toegepast in 2023 en 3% voor 2024. Bovendien wordt er een toekomstige prijsindex toegepast die prijsstijgingen zal beperken. Voor het eerst zal deze index niet gekoppeld zijn aan de Consumentenprijsindex (CPI).
Volgens de Wet Huur van Woonruimte (LAU) van 29 november 1994, zal de borg gelijk zijn aan één maand huur als de gehuurde woning wordt gebruikt als hoofdverblijf. Als het een ander type huur betreft, bijvoorbeeld voor een commercieel pand, kan de borg twee maanden huur bedragen. Samenvattend: één maand huur voor huur van woningen; twee maanden huur voor huur voor andere doeleinden dan wonen, zoals een bedrijfsruimte.
De nieuwe Woningwet biedt echter de mogelijkheid om meer geld te betalen dan wat wordt vermeld in de Wet Huur van Woonruimte van 29 november 1994, mits er overeenstemming is tussen beide partijen en dit wordt vastgelegd in het contract onder de noemer ‘aanvullende garantie’, die niet hoger mag zijn dan twee maanden huur.
