MADRID – De zwarte truffelteelt begint steeds grotere vormen aan te nemen en wordt door veel kwekers tegenwoordig als een uitstekend en winstgevend alternatief gezien voor de traditionele gewassen die over het algemeen minder winstgevend zijn. De trufa negra, zoals deze lekkernij in het Spaans heet, wordt hoofdzakelijk geteeld in de deelstaat Aragón.
Voor veel Spaanse landbouwers is de zwarte truffel een alternatief geworden voor de traditionele gewassen. In 2017 verwacht men dat door de droogte de totale oogst lager zal uitvallen dan de 40 ton van het jaar daarvoor in 2016 maar desalniettemin zit de kweek van de trufa negra in de lift.
Het gebrek aan regen in 2017 was echter niet goed voor de productie van de gekweekte truffel maar ook voor de wilde truffelproductie was het een slecht jaar. Daarnaast geldt dit niet alleen voor Spanje maar ook voor andere landen zoals Frankrijk.
Spanje heeft in totaal zo’n 10.000 hectare gewijd aan de teelt van de zwarte truffel ofwel de trufa negra en in het latijns tuber melanosporum. Deze truffelsoort is samen met de wilde truffel ofwel tuber magnatum een van de waardevolste truffelsoorten die er te vinden is.
7.500 hectare is te vinden in de deelstaat Aragón waar ook de truffeloogst het meeste toeneemt met een gemiddeld oppervlakte van 230 hectare per jaar. De provincie Teruel is daarbij de regio waar 6.000 hectare landbouwgrond gebruikt wordt voor de zwarte truffelteelt en waar de steden Gúdar-Javalambre en Sarrión gezien worden als wereldhoofdsteden van de truffel. In de provincie Huesca wordt 1.000 hectare voor de truffelteelt gebruikt en in de provincie Zaragoza 500 hectare.
Het probleem in Spanje zit hem echter in de verkoop en het gebruik aangezien de meeste mensen de truffel associëren met hoge prijzen en iets exclusiefs voor restaurants. In de keuken thuis wordt er amper gebruik gemaakt van de zwarte en wilde truffels.
Van de meeste truffels die gekweekt worden in Spanje vertrekt 95% naar buurland Frankrijk. De Spaanse truffel wordt echter ook geëxporteerd naar andere landen zoals de Verenigde Staten, Groot Brittannië, Italië, Portugal en Argentinië. Ook China begint een steeds grotere afnemer te worden, net zoals ook al gebeurd bij de olijfolie en Spaanse hammen.